Defense Wounds - Pariso

But the paths that I’ve crossed show my struggles are pointless.

Whether or not, it’s the choices that mould us.

A heart with all the ambition knows nothing of premonition.

My ship stays clear of the coast, a year has past for those who hate the most.

The forks in this river, unforeseen but as daunting as it seems my words will

turn to dust.

Where’s the joy if it’s laid out infront of us?

The sea runs red with the blood of nostalgia.

It makes me sick but we’re no better.

But the paths that I’ve crossed show my struggles are pointless.

Whether or not, it’s the choices that mould us.

Maar de paden die ik heb gekruist laten zien dat mijn strijd zinloos is.

Of het nu wel of niet is, het zijn de keuzes die ons vormen.

Een hart met alle ambitie weet niets van voorgevoel.

Mijn schip blijft uit de buurt van de kust, een jaar is voorbij voor degenen die het meest haten.

De splitsingen in deze rivier, onvoorzien maar hoe ontmoedigend het ook lijkt, mijn woorden zullen

in stof veranderen.

Waar is de vreugde als het voor ons ligt?

De zee kleurt rood van het bloed van nostalgie.

Ik word er ziek van, maar we zijn niet beter.

Maar de paden die ik heb gekruist laten zien dat mijn strijd zinloos is.

Of het nu wel of niet is, het zijn de keuzes die ons vormen.