Aberystwyth - Paper Aeroplanes

My sweetest regret is that we never met again in our later lives

We were caught drunk and charged of our awkward hearts

And never deciphered the signs

And the wind from the Irish sea

Was innocent, wild and free

And Aberystwyth was the only place we knew

We drove up there and acted fools

When I think about all the eves I could’ve spent with you

Aberystwyth makes me blue

There were space on the floor, under your open door

And a line which I struggled to speak

And the bakers would open at courter to four

For some malice to help us sleep?

And the wind from the irish sea

Caught up in the bones in me

And Aberystwyth was the only town we’d choose

Streets where we were safe in our shoes

And when I think about all the eves I could’ve spent with you

Aberystwyth makes me blue

When I wake up in the morning will we still be there?

With the smoke on our clothes, shaking sand through our hair

Can we ever turn back to unravel the time that we, that we

And Aberystwyth was the only town we’d choose

Streets where we were safe in our shoes

And when I think about all the eves I could’ve spent with you

Aberystwyth makes me blue

Aberystwyth makes me blue

Mijn grootste spijt is dat we elkaar in ons latere leven nooit meer hebben ontmoet

We werden dronken betrapt en beschuldigd van ons ongemakkelijke hart

En nooit de tekens ontcijferd

En de wind van de Ierse zee

Was onschuldig, wild en vrij

En Aberystwyth was de enige plaats die we kenden

We reden erheen en deden gek

Als ik denk aan alle vooravond die ik met je had kunnen doorbrengen

Aberystwyth maakt me blauw

Er was ruimte op de vloer, onder je open deur

En een regel die ik worstelde om te spreken

En de bakkers gingen om vier uur open op het hof

Voor wat kwaadaardigheid om ons te helpen slapen?

En de wind van de Ierse zee

Gevangen in de botten in mij

En Aberystwyth was de enige stad die we zouden kiezen

Straten waar we veilig in onze schoenen stonden

En als ik denk aan alle vooravond die ik met je had kunnen doorbrengen

Aberystwyth maakt me blauw

Als ik 's ochtends wakker word, zijn we er dan nog?

Met de rook op onze kleren, zand door ons haar schuddend

Kunnen we ooit teruggaan om de tijd te ontrafelen dat we, dat we

En Aberystwyth was de enige stad die we zouden kiezen

Straten waar we veilig in onze schoenen stonden

En als ik denk aan alle vooravond die ik met je had kunnen doorbrengen

Aberystwyth maakt me blauw

Aberystwyth maakt me blauw