Autumn - Paolo Nutini

Autumn leaves under frozen souls,

Hungry hands turing soft and old,

My hero crying as we stood out their in the cold,

Like these autumn leaves I dont have nothing to hold.

Handsome smiles wearing handsome shoes,

Too young to say, though I swear he knew,

And I hear him singing while he sits there in his chair,

While these autumn leaves float around everywhere.

And I look at you, and I see me,

Making noise so restlessly,

But now its quiet and I can hear you sing,

'My little fish dont cry, my little fish dont cry.'

Autumn leaves how fading now,

That smile that ive lost, well ive found some how,

Because you still live on in my fathers eyes,

tonite.

Mmmmmmm…

Herfstbladeren onder bevroren zielen,

Hongerige handen worden zacht en oud,

Mijn held huilt terwijl we opvielen in de kou,

Zoals deze herfstbladeren heb ik niets om vast te houden.

Knappe glimlach die knappe schoenen draagt,

Te jong om te zeggen, hoewel ik zweer dat hij het wist,

En ik hoor hem zingen terwijl hij daar in zijn stoel zit,

Terwijl deze herfstbladeren overal rondzweven.

En ik kijk naar jou, en ik zie mij,

Zo rusteloos lawaai makend,

Maar nu is het stil en ik kan je horen zingen,

'Mijn visje huilt niet, mijn visje huilt niet.'

Herfstbladeren hoe vervagen nu,

Die glimlach die ik kwijt ben, nou ik heb ergens een manier gevonden,

Omdat je nog steeds voortleeft in mijn vaders ogen,

toon.

mmmmmm…