Karma Violins - Pale Forest

Sunken are the eyes of my creation

into a glass containing smelly puss

Whatever sense of gratitude I may have felt

It went away too soon

He was your son, I was your daughter

and the dream would last a million years

Embraced by the song of a million weeping strings

and all forgotten things

The wheel was my father’s

and mine was the stick

If you ask who made the castle crumble

and who is left to blame

I guess my answer to your question

will most surely be He played his strings through me revealed my symphony

The wheel was my father’s

and mine was the stick

Verzonken zijn de ogen van mijn creatie

in een glas met stinkende pus

Welk gevoel van dankbaarheid ik ook heb gevoeld

Het ging te snel weg

Hij was je zoon, ik was je dochter

en de droom zou een miljoen jaar duren

Omarmd door het lied van een miljoen huilende snaren

en alle vergeten dingen

Het wiel was van mijn vader

en de mijne was de stok

Als je vraagt ​​wie het kasteel heeft laten instorten

en wie krijgt de schuld?

Ik vermoed mijn antwoord op uw vraag

zal zeker zijn Hij speelde zijn snaren door mij onthulde mijn symfonie

Het wiel was van mijn vader

en de mijne was de stok