My Own Personal Gravity - P.M. Dawn

No, there ain’t nothing special 'bout my life, my egoism is so not

But oh so comfortably confusion ins my life, pleased to meet you baby, baby

'Cause I’ve got infinity to bring me a little paradise… there you are to

kiss me

Must you always live right now?

But I always see you right in the middle of

Everybody’s life, singing everybody wants me there, but everybody

Wants to put me down

What could be lonely 'bout you?

What could be lonely 'bout you baby?

You’re immaculately touched, and they love you that much

Whatever’s lonely bout you only makes me totally convinced that

My own personal gravity serves me well

Why am I always misinterpretting my guilt?

My happiness makes me sad sometimes

And I’m no guardian angel but I can loan you mine

They’re tickling all my precious depressions

So melancholy’s bringing me a little of what he calls paradise

I’m bored with my elation, it humors me to tears sometimes

But always manages to put a little hickey on everybody’s mind

Why does everybody want me here, but no one here can give me reasons why

Why do I do everything «dis» integration likes?

I’m grieving with my patience’s

patience

And all constant information tells me is… no one wants to put me down here

But everyone was dumb enough to come

Nee, er is niets bijzonders aan mijn leven, mijn egoïsme is zo niet

Maar oh zo comfortabel verwarring in mijn leven, blij je te ontmoeten baby, baby

Want ik heb oneindigheid om me een klein paradijs te brengen... daar ben je dan

kus me

Moet je altijd nu leven?

Maar ik zie je altijd midden in

Het leven van iedereen, zingen, iedereen wil dat ik erbij ben, maar iedereen

Wil me neerhalen

Wat kan er eenzaam zijn aan jou?

Wat kan er eenzaam zijn aan jou schatje?

Je bent onberispelijk aangeraakt en ze houden zoveel van je

Wat er ook eenzaam is aan jou, daar ben ik alleen maar volledig van overtuigd

Mijn eigen persoonlijke zwaartekracht komt me goed van pas

Waarom interpreteer ik mijn schuld altijd verkeerd?

Mijn geluk maakt me soms verdrietig

En ik ben geen beschermengel, maar ik kan je de mijne lenen

Ze kietelen al mijn kostbare depressies

Dus melancholie brengt me een beetje van wat hij het paradijs noemt

Ik verveel me met mijn opgetogenheid, het brengt me soms tot tranen toe

Maar slaagt er altijd in om een ​​beetje hickey in ieders gedachten te brengen

Waarom wil iedereen me hier, maar niemand hier kan me redenen geven waarom?

Waarom doe ik alles wat 'dis' integratie leuk vindt?

Ik treur met dat van mijn geduld

geduld

En alle constante informatie zegt me dat... niemand me hier neer wil zetten

Maar iedereen was dom genoeg om te komen