What Do You Think Will Happen Now? - Owen Pallett

The difficulties of my story:

Despite discomforts, despite myself, I

I reaffirm my endless devotion

To the belief that we’re all of value

We’re all of virtue, and so inclined we

Fill up our cups and toast to each other

And though I listen to the arguments

That most divergent systems employ to

Debilitate us, delineate us

Repackage our words, demystify us

I unceasingly affirm my love can

Cannot be measured, cannot be altered

I know, I know it, I do affirm it

With overzealous obscurantism

With every word and with every gesture

I must express it.

I can’t define it

But all the same I know I can describe it:

I walk o’er bridges and see the river

A marble statue the sun has weather’d

The stubbornness of the overgrowth and

The old memorials covered in snow.

We’ve

Written the way the universe will go

A righteous white horse, a man with a bow

A sharpened bit of the mistletoe

Scissors of fate or the fire of Surtur

Though we’re divided, the force of nature

Will put us all in the ground together

(This morning I must get up

To see the world around me

Right away, what I forgot

In seeing ourselves as words upon a paper.)

The sun is up

My arms are wide

I am a good man, I am yours

De moeilijkheden van mijn verhaal:

Ondanks ongemakken, ondanks mezelf, I

Ik bevestig mijn eindeloze toewijding

Op de overtuiging dat we allemaal van waarde zijn

We zijn allemaal deugdzaam, en dus waren we geneigd

Vul onze kopjes en proost op elkaar

En hoewel ik luister naar de argumenten

Die de meeste uiteenlopende systemen gebruiken om:

Verzwak ons, omlijn ons

Herpak onze woorden, demystificeer ons

Ik bevestig onophoudelijk dat mijn liefde kan

Kan niet worden gemeten, niet worden gewijzigd

Ik weet het, ik weet het, ik bevestig het

Met overijverig obscurantisme

Bij elk woord en bij elk gebaar

Ik moet het uiten.

Ik kan het niet definiëren

Maar toch weet ik dat ik het kan beschrijven:

Ik loop over bruggen en zie de rivier

Een marmeren beeld dat de zon heeft verweerd

De koppigheid van de begroeiing en

De oude gedenktekens bedekt met sneeuw.

we hebben

Geschreven zoals het universum zal gaan

Een rechtvaardig wit paard, een man met een boog

Een geslepen stukje van de maretak

Schaar van het lot of het vuur van Surtur

Hoewel we verdeeld zijn, de kracht van de natuur

Zal ons allemaal samen de grond in helpen

(Vanmorgen moet ik opstaan

Om de wereld om me heen te zien

Meteen, wat ik vergeten ben

Door onszelf te zien als woorden op papier.)

De zon is opgekomen

Mijn armen zijn wijd

Ik ben een goede man, ik ben de jouwe