Tryst With Mephistopheles - Owen Pallett

I stumbled on the summit’s path

Clumsy, clumsy

No paragon am I

I can’t even keep my shoes tied

I’ve been in love with Owen ever since

I heard the strains of Psalm 21

Standing between the choirs

As they sang, «Laudate Dominum, Laudate Dominum»

Damn, I wrote it down, but I left it in the pocket of my other jeans

Scrawled across the foolscap: «I don’t know what your devotion means

I don’t know what your devotion means.»

And up, upon the summit I can see

The one I worshipped as a boy

The Creator, The Great White Noise

The Great White Noise

Charged and charging up the ridge

The chests are empty, the coffers too

They float in the flood, and so will you, I swear, so will you

«Your light is spent!

Your light is spent!»

I cried

As I drove the iron spike into Owen’s eyes

The sun sped cross the plains like that cinematic moment where

Humanity and nature collide

When you think, «Everything's gonna be all right,»

Just before the hero gets a bullet in his side

Whizzing off the clifftop

Listening for the spatter, thirty floors below

Down come the vultures

I will not be your fuel anymore

Now the author has been silenced, how will they ever decipher me?

I hope they hear these words and are convinced

You never even knew me

I draw a bruise on your brawny shoulder

Scratch my fingers over your tattoos

The author has been removed

Ik struikelde op het pad van de top

Onhandig, onhandig

Geen toonbeeld ben ik

Ik kan niet eens mijn schoenen vastgebonden houden

Sindsdien ben ik verliefd op Owen

Ik hoorde de klanken van Psalm 21

Tussen de koren staan

Terwijl ze zongen, "Laudate Dominum, Laudate Dominum"

Verdomme, ik heb het opgeschreven, maar ik liet het in de zak van mijn andere jeans

Op de dwaas gekrabbeld: «Ik weet niet wat uw toewijding betekent»

Ik weet niet wat je toewijding betekent.»

En boven, op de top kan ik zien

Degene die ik als jongen aanbad

De schepper, de grote witte ruis

De grote witte ruis

Opgeladen en de nok opladen

De kisten zijn leeg, de koffers ook

Ze drijven in de vloed, en jij ook, ik zweer het, jij ook

«Je licht is op!

Uw licht is op!»

Ik huilde

Terwijl ik de ijzeren spijker in Owens ogen duwde

De zon snelde over de vlaktes zoals dat filmische moment waarop...

Mensheid en natuur botsen

Als je denkt: "Alles komt goed",

Net voordat de held een kogel in zijn zij krijgt

Van de klif suizen

Luisteren naar de spetters, dertig verdiepingen lager

Kom naar beneden, de gieren

Ik zal je brandstof niet meer zijn

Nu de auteur het zwijgen is opgelegd, hoe kunnen ze me ooit ontcijferen?

Ik hoop dat ze deze woorden horen en overtuigd zijn

Je hebt me niet eens gekend

Ik teken een blauwe plek op je gespierde schouder

Krab met mijn vingers over je tatoeages

De auteur is verwijderd