Lewis Takes Off His Shirt - Owen Pallett

As soon as I got on the horse I forgot about the math

Forgot about the odds against an adolescent standing up to all of Owen’s wrath

The heat of prairie summer is impossible to take

I grab the hem and lift the fabric over my sweet head

I know what you’re looking for and I’m never gonna give it to you

I’m never gonna give it to you

I’m never gonna give it to you

Government rule established by a dazzling light show

A hegemony armored with a thousand-watt head and seven inches of echo

I keep up my velocity my spurs are in her sides

I don’t know what I’m doing and it is the only way

Toward the range I’ll ride, singing, I’m never gonna give it to you

I’m never gonna give it to you

I’m never gonna give it to you

«I am overrated» said the sculptress to the sea

«I've been praised for all the ways the marble leaves the man

And I was wrong to try and free him»

And as for me I am a vector I am muscle I am bone

The sun upon my shoulders and the horse between my legs

This is all I know

My senses are bedazzled by the parallax of the road

I concentrate to keep contained the overflow

My knuckles grip so tightly my fingers start to bleed

If what I have is what you need

I’m never gonna give it to you

I’m never gonna give it to you

I’m never gonna give it to you

Zodra ik op het paard stapte, vergat ik de wiskunde

Ik ben de kansen vergeten tegen een adolescent die opkomt tegen alle woede van Owen

De hitte van de prairiezomer is onmogelijk om te verdragen

Ik pak de zoom vast en til de stof over mijn lieve hoofd

Ik weet wat je zoekt en ik zal het je nooit geven

Ik ga het je nooit geven

Ik ga het je nooit geven

Overheidsregel vastgesteld door een oogverblindende lichtshow

Een hegemonie gepantserd met een hoofd van duizend watt en zeven centimeter echo

Ik blijf op mijn snelheid, mijn sporen zitten in haar zij

Ik weet niet wat ik doe en het is de enige manier

In de richting van het bereik dat ik zal rijden, zingend, ik zal het je nooit geven

Ik ga het je nooit geven

Ik ga het je nooit geven

«Ik ben overschat» zei de beeldhouwster tegen de zee

«Ik ben geprezen om alle manieren waarop het marmer de man verlaat»

En ik had het mis om te proberen hem te bevrijden»

En wat mij betreft, ik ben een vector, ik ben een spier, ik ben een bot

De zon op mijn schouders en het paard tussen mijn benen

Dit is alles wat ik weet

Mijn zintuigen zijn bedwelmd door de parallax van de weg

Ik concentreer me om de overloop in bedwang te houden

Mijn knokkels grijpen zo stevig vast dat mijn vingers beginnen te bloeden

Als wat ik heb is wat je nodig hebt

Ik ga het je nooit geven

Ik ga het je nooit geven

Ik ga het je nooit geven