Bankai - OTRIX

Закрой мне небо потолком и глаза полотенцем

Прекрати во мне сумбур стуков праздного сердца

И в тот момент, когда я высажу горло на лезвие

Не вспоминай и не жалей меня в прозе и песнях

Плесень на плинтусах этой старой квартиры

Что бесит меня настолько, что стало могилой

Местом для слезливых и брошенных камнем с обрыва

Дерзких претензий, что я под водкой и планом забыл

Вам лезть бы и лезть бы в этот изломанный храм изобилия

Мечт искалеченных испарениями сканка сативы

Лестница треснет, чтоб я не встал, не поднялся к Олимпу

Двери с петель, теперь я отдам тебе, как ты просил всё

и свинец, твою мать и кровь на листе

Тут в мире исхоженных дорог — смерть, не тронутый снег

И сколь б, не съел ты дерьма, тут стены без неба — тюрьма

Так что готовься гореть сам, когда кончится свет

(Господь — пастырь мой, я ни в чём не буду нуждаться

Он покоит меня на злачных пажитях и водит меня

К водам тихим

Подкрепляет душу мою, направляет меня на стези

Правды ради имени Своего

Если я пойду и долиною смертной тени, не

Убоюсь зла, потому что Ты со мной;

Твой жезл и

Твой посох — они успокаивают меня

Ты приготовил предо мною трапезу в виду врагов

Моих)

Ничтоже сумняшеся — всё это нахуй

Вонзаюсь объятьями в голую правду

Разгром по ноздрям тёплой горсткою праха

Эй, можешь убраться, блять, — просто оставь меня

Полотна измазаны мокрою сажей

Лёд на губах не уронит ни фразы

И чёрным осадком в истоны упал underdog

Под увядший микро, но нет страха

Нарисованные лезвием памяти на маслах узоры

Кажутся мне окопами — я в них упрятал совесть

Увы, деньги не сделали меня богаче снова

Drugs’ы не сделали меня мудрей, sorry

Часть истории будет поглощать всего меня

Знаешь, сколько стоит себя не терять сегодня?

Знаешь, сколько?

Знаешь, сколько?

Узники свободы только знают страх свободы

Bedek mijn hemel met een plafond en mijn ogen met een handdoek

Stop in mij de verwarring van de beats van een nutteloos hart

En op het moment dat ik mijn keel op het mes zette

Herinner me niet en heb geen medelijden met mij in proza ​​​​en liedjes

Schimmel op de plinten van dit oude appartement

Wat me zo irriteerde dat het een graf werd

Een plek voor de huilerige en stoned van de klif

Durf beweert dat ik het vergeten ben onder de wodka en het plan

Je zou klimmen en klimmen in deze gebroken tempel van overvloed

Dromen verlamd door de dampen van skunk sativa

De ladder zal barsten zodat ik niet opsta, ga niet naar Olympus

Deuren uit de scharnieren, nu zal ik je alles geven waar je om vroeg

en lood, je moeder en bloed op het laken

Hier in de wereld van bereden wegen - dood, ongerepte sneeuw

En het maakt niet uit hoe je stront eet, hier zijn de muren zonder de lucht een gevangenis

Dus maak je klaar om jezelf te verbranden als het licht uitgaat

(De Heer is mijn herder, ik heb niets nodig)

Hij laat me neerliggen in groene weiden en leidt me

naar stille wateren

Versterkt mijn ziel, leidt me naar de paden

Gerechtigheid ter wille van Zijn naam

Als ik door de vallei van de schaduw des doods ga, doe het dan niet

Ik ben bang voor het kwaad, omdat U bij mij bent;

je toverstok en

Uw personeel - ze troosten me

Je hebt een maaltijd voor mij bereid met het oog op mijn vijanden

de mijne)

Geen aarzeling - dit is allemaal naar de klote

Ik steek mijn armen in de naakte waarheid

Versla op de neusgaten met een warme handvol stof

Hé, je kunt oprotten, laat me gewoon

Doeken besmeurd met nat roet

IJs op de lippen laat geen enkele zin vallen

En de underdog viel als een zwart bezinksel in het gekreun

Onder de vervaagde micro, maar er is geen angst

Patronen getekend met geheugenblad in olieverf

Het lijken me loopgraven - ik verborg mijn geweten erin

Helaas, geld heeft me niet weer rijker gemaakt

Drugs hebben me niet wijzer gemaakt, sorry

Een deel van het verhaal zal mij helemaal in beslag nemen

Weet je hoeveel het kost om jezelf vandaag niet te verliezen?

Weet je hoeveel?

Weet je hoeveel?

Vrijheidsgevangenen kennen alleen de angst voor vrijheid