#изокон - otnose.

Заблудился в зеркалах

Мне дали выбор — проебал

Я упал в этот безвылазный коллапс

Не помню в себе себя, зато знаю, кем состояться,

А время неуверенно сыпется

Ненароком забивая любой кремень, искры никак

Не получится там ни кнутом, ни плетками высечь, а

Она пьёт из меня силы и не может насытится

Алой ленточкой плетется моя суженая

Машет мне подолом, ей хочется мной отужинать

И черные ладошки все лапают мою душеньку,

А петелька во фраке останется не для пуговки

Как все, останется в одиночестве

Милая бурит скважины, видно, они замочные

И то ли ключ, то ли пароль — кто там помнит, но тотчас же

Все от него бегут, так не поняв, что там воочию

Смотреть-то даже не на что

Давай же, подойди ко мне

Часики просто тикают

Я покажу, где выход из всего этого трипа

Ты тоже хочешь уйти?

ну да

Могу отдать тебе немного этой пустоты за так

ДУМАТЬ ХВАТИТ О ВЫСОКОМ

ЭТОЙ ПУСТОТЫ В СЕБЕ НАМ ТОЧНО ХВАТИТ, ЧТОБЫ СДОХНУТЬ

И В КОНЦЕ КОНЦОВ, ДИТЯ, КАЖДЫЙ РАСПЛАТИТСЯ ПО СРОКАМ

ПРИХВАТИ СЕГОДНЯ ЗОНТ.

ТАМ ЛЮДИ ПАДАЮТ ИЗ ОКОН

Ведь обстоятельства ломают человека

Я не помню в себе личность, и мне это не грозит

Посмотри и научись, как протиснуться через клетку

Разгадай-ка один ребус: почему эти ключи

Мне не нужны.

да все строится эмпирически:

Люди обманываются, думая, что межличностые

Отношения когда-то дадут электричество

Энергия закончится, после потухнут спички

Вот так

И чтоб ты не выставил на поток

Все бессмысленно, и потом

Твои принципы и вся гордость

Стремится под ноготок той единственной

Что придёт прикормиться

И глубоко там

Вдруг скинет своё потомство

История не помнит исключений

Мы прокляты и потеряны.

портится все от времени

Годы твоих стремлений, все чертовые свершения — это

Ее игрушки для развлечения

Смирись.

видишь, ты ведь тоже останешься здесь

На всю жизнь.

мы копаем все глубже

Кем там ни хотел бы, не сможешь ты быть

Мы давно уж сидим в этой луже

Verloren in spiegels

Ik kreeg een keuze - fucked up

Ik viel in deze hopeloze ineenstorting

Ik herinner me mezelf niet in mezelf, maar ik weet wie ik moet zijn,

En de tijd verstrijkt onstabiel

Per ongeluk op vuursteen slaan, geen vonken

Het zal daar ook niet werken met een zweep of zwepen, maar

Ze drinkt kracht van mij en kan er geen genoeg van krijgen

Mijn verloofde is geweven met een scharlaken lint

Ze zwaait met haar rok naar me, ze wil met me dineren

En zwarte handpalmen klauwen allemaal naar mijn lieveling,

En de lus in de rok blijft niet voor de knoop

Net als iedereen, zal alleen blijven

Honing boort putten, je kunt zien dat ze de sleutel zijn

En of de sleutel of het wachtwoord - wie herinnert het zich daar, maar meteen

Iedereen loopt voor hem weg, niet begrijpend wat er is met eigen ogen

Kijk naar niets

Kom op, kom naar mij

De klok tikt gewoon door

Ik zal je laten zien waar de uitgang van deze hele reis is

Wil jij ook weg?

wel, ja

Daar kan ik je wat van deze leegte voor geven

STOP MET HOOG DENKEN

DEZE LEGE IN ONSZELF IS ZEKER VOLDOENDE OM TE STERVEN

EN AAN HET EINDE, KIND, IEDEREEN ZAL DE TIJD BETAALEN

KRIJG VANDAAG EEN PARAPLU.

ER VALLEN MENSEN UIT DE RAAM

Immers, omstandigheden breken een persoon

Ik herinner me de persoonlijkheid in mezelf niet, en dit bedreigt me niet

Kijk en leer hoe je door de kooi knijpt

Los één puzzel op: waarom deze sleutels

Ik heb niet nodig.

Ja, alles is empirisch gebouwd:

Mensen worden misleid door te denken dat interpersoonlijke

Relaties zullen op een dag elektriciteit geven

Energie stopt, nadat de wedstrijden zijn uitgegaan

Zoals dit

En zodat je niet op stream

Alles is zinloos, en dan

Uw principes en alle trots

Zoekt onder de nagel van die ene

Wat komt er eten?

En diep daar

Gooi ineens hun kroost weg

Geschiedenis onthoudt geen uitzonderingen

We zijn vervloekt en verloren.

alles bederft van tijd tot tijd

Jaren van je streven, al je verdomde prestaties zijn

Haar speelgoed voor de lol

Verneder jezelf.

zie je, jij blijft ook hier

Levenslang.

we graven dieper

Wie je wilt, je kunt niet zijn

We hebben lang in deze plas gezeten