Uomini (with Gerry Mulligan) - Ornella Vanoni, Gerry Mulligan

Uomini

Che conquistano la terra, il cielo e il mare

Senza pace sempre in cerca del tesoro

Sempre in guerra per paura di morire

Guardano, con quegli occhi prepotenti da bambini

Dure come antichi idoli padroni

Desiderati, perduti mai, capiti mai

Son tanti gli uomini, che ti assomigliano

Quando mi prendi mi fai male quando non so più

Se qui con gli occhi chiusi stai ancora tu

Il mio per sempre, il mio c’era una volta

Perche sei tu il mio uomo perché continueremo

A divorarci a baci a morsi e poi rimorsi e poi

A non lasciare niente per nessuno

Per chi dopo di te dopo di me verrà

Uomini

Si ingrandiscono e si incollano sui muri

E si applaudono e si abbattono tra loro

Improvvisamente uomini da niente uomini d’oro

Tacciono, per non piangere non sanno perdonare

Poi li scopri amanti teneri e insicuri

Desiderati, perduti mai, capiti mai

Son tanti gli uomini che ti assomigliano

Quando mi prendi e mi fai male quando te ne vai

Ed io non so dov'è la mia dolcezza

E il desiderio e l’intima certezza

Perché sei tu il mio uomo perché continueremo

A divorarci a baci a morsi e poi rimorsi e poi

E non lasciare niente per nessuno

Per chi dopo di te dopo di me verrà

A non lasciare niente per nessuno

Per chi dopo di te dopo di me verrà

Perché sei tu il mio uomo

Per tanti uomini… e fanno gli uomini…

(Grazie a Christian per questo testo)

Mannen

Die de aarde, de lucht en de zee veroveren

Zonder vrede altijd op zoek naar de schat

Altijd in oorlog uit angst om te sterven

Ze kijken, met die dominante ogen van kinderen

Zo hard als oude meesteridolen

Gewenst, nooit verloren, nooit begrepen

Er zijn veel mannen die op jou lijken

Als je me betrapt, doe je me pijn als ik het niet meer weet

Als je hier nog bent met je ogen dicht

De mijne voor altijd, de mijne was ooit

Omdat je mijn man bent, want we zullen doorgaan

Om elkaar te verslinden in kusjes in happen en dan wroeging en dan

Om niets voor iemand over te laten

Voor degenen die achter jou aan zullen komen na mij

Mannen

Ze zoomen in en plakken aan de muren

En ze applaudisseren en slaan elkaar neer

Plotseling mannen van niets gouden mannen

Ze zijn stil, om niet te huilen weten ze niet hoe ze moeten vergeven

Dan ontdek je ze tedere en onzekere minnaars

Gewenst, nooit verloren, nooit begrepen

Er zijn veel mannen die op jou lijken

Wanneer je me vangt en je doet me pijn als je weggaat

En ik weet niet waar mijn zoetheid is

En verlangen en intieme zekerheid

Omdat je mijn man bent, want we zullen doorgaan

Om elkaar te verslinden in kusjes in happen en dan wroeging en dan

En laat voor niemand iets achter

Voor degenen die achter jou aan zullen komen na mij

Om niets voor iemand over te laten

Voor degenen die achter jou aan zullen komen na mij

Omdat je mijn man bent

Voor veel mannen ... en ze doen mannen ...

(Met dank aan Christian voor deze tekst)