Eugene Onegin: Act I, Scene 1, Part 11 - Галина Вишневская, Валентина Петрова, Сергей Лемешев

Я люблю вас, я люблю вас, Ольга,

Как одна безумная душа поэта

Еще любить осуждена.

Всегда, везде одно мечтанье,

Одно привычное желанье,

Одна привычная печаль.

Я, отрок, был тобой пленённый,

Сердечных мук еще не знав,

Я был свидетель умилённый

Твоих младенческих забав.

В тени хранительной дубравы

Я разделял твои забавы, ах.

Я люблю тебя, я люблю тебя,

Как одна душа поэта только любит,

Ты одна в моих мечтаньях,

Ты одно моё желанье.

Ты мне радость и страданье,

Я люблю тебя, я люблю тебя.

И никогда ничто, ни охлаждающая даль,

Ни час разлуки, ни веселья шум,

Не отрезвят души согретой

Девственным любви огнём.

Я люблю тебя, я люблю тебя, люблю тебя.

Ik hou van je, ik hou van je, Olga,

Als een gekke ziel van een dichter

Toch wordt liefde veroordeeld.

Altijd, overal één droom,

Een gewone wens

Een bekend verdriet.

Ik, jongen, was gefascineerd door jou,

Nog steeds het verdriet niet kennende,

Ik was een tedere getuige

Je jeugdpret.

In de schaduw van het beschermende eikenbos

Ik deelde je plezier, ah.

Ik hou van jou Ik hou van jou

Zoals één ziel van een dichter alleen liefheeft,

Je bent alleen in mijn dromen

Jij bent mijn enige wens.

Jij bent mijn vreugde en lijden,

Ik hou van jou Ik hou van jou.

En nooit niets, noch de koelafstand,

Geen uur scheiding, geen leuk geluid,

Ze zullen warme zielen niet nuchter maken

Maagd liefde vuur.

Ik hou van je, ik hou van je, ik hou van je.