A Paixão é às Vezes, O Amor é Todos Os Dias - Orelha Negra, Capicua

O mundo é cheio de pessoas e os dias cheios de infinitos

Mas tão ínfimas as possibilidades de nascer um mito

E para fazer por isso

Podemos tentar tornar o dia do outro mais bonito

Ele escolheu começar no dia dos namorados

Uma rosa e um recado confiando no acaso

Mas ela não respondia e algum tempo passado

Na falta de um mais-que-tudo o compromisso foi selado

Com o mundo e se no fundo o amor é quotidiano

Faz sentido que o altar seja o metropolitano

Todos os dias do ano na última carruagem

Devoto na oferenda uma flor e uma mensagem

Escrevia como para ela

Em vida paralela e vinha de Santa Apolónia sentado à janela

E quando trocava no Marquês para a linha amarela

Já trazia uma flor a menos na lapela

E lá estava o seu bilhete pendurado

No sinal de alarme como combinado

Para lembrar a quem passava que o amor é inesperado

E que, como o perigo, pode estar em todo o lado

O destino do vagão era o coração

Amadora ou a que ama era a direcção da circulação

E cada dia era comprido com dedicação

A rotina que fazia da sua vida uma missão

E como retribuição ele recebeu respostas

À caixa de correio chegaram muitas propostas

Mulheres dispostas a tudo

Lisboetas ou do mundo mas que no vagão do fundo sonhavam com futuro inspiradas

no romance

Sem chance

Ele só queria uma e esta não estava ao alcance

365 dias depois

Depois de 365 poemas e flores

Chegada ao fim da promessa e despedida

Era a última tulipa, a última missiva

No sinal de alarme na tarde de S. Valentim leu-se

«a paixão é o início, o amor é o fim»

E já sem nenhuma esperança que ela lhe respondesse

Tingiu de algumas lágrimas esse último bilhete

Foi de coração cinzento que na manhã seguinte

Tudo foi surpreendente mal saiu do número 20

Havia flores e frases espalhadas pelas ruas

Nos postes, nos semáforos, nos carros, nas gruas

Palavras nas paredes, pétalas por todo o lado

Poemas e papoilas e RAP a passar na rádio

Ele ia embasbacado no caminho da estação

Que passou a primavera com as flores no corrimão

E até na bilheteira se davam outros bilhetes

De admiradores secretos do metro nos seus «flirts»

Ele foi descendo a escada na entrada da carruagem

Penduradas no alarme: uma flor e uma mensagem

Pela primeira ele era o destinatário

Era o 15 de fevereiro, o seu aniversário

Cheirou a rosa vermelha enquanto abria a carta

«a paixão é uma janela o amor é uma porta «E ao lado estava uma entreaberta

E no recado era conhecida a letra

Espreitou para a cabina e era ela!

No lugar do maquinista à sua espera!

E ali debaixo da terra com o beijo de cinema disse

«a paixão é uma flor, o amor é um poema»

E ali debaixo da terra com o beijo de cinema disse

«a paixão é uma flor, o amor é um poema»

Em Lisboa, esta manhã, já partiu, na última carruagem da linha azul já partiu.

Mais uma flor, mais uma frase, já partiu o amor

De wereld is vol met mensen en de dagen zijn vol oneindigheid

Maar zo klein zijn de mogelijkheden van een geboren mythe

En om dat te doen

We kunnen proberen de dag van de ander mooier te maken

Hij koos ervoor om op Valentijnsdag te beginnen

Een roos en een bericht vertrouwende kans

Maar ze antwoordde niet en er ging een tijd voorbij

Bij gebrek aan één meer-dan-alles, werd de verbintenis bezegeld

Met de wereld en diepe liefde is elke dag

Het is logisch dat het altaar de grootstedelijke is

Elke dag van het jaar in het laatste rijtuig

Toegewijde in het aanbieden van een bloem en een bericht

ik heb haar geschreven

In parallel leven en wijnstok uit Santa Apolónia zittend aan het raam

En bij het overschakelen bij Marquês naar de gele lijn

Ik had al een bloem minder in mijn revers

En daar hing je briefje

Op weksignaal zoals afgesproken

Om voorbijgangers eraan te herinneren dat liefde onverwacht is

En net als het gevaar kan het overal zijn

De bestemming van de wagen was het hart

Amadora of degene die liefheeft was de richting van de circulatie

En elke dag was lang met toewijding

De routine die van zijn leven een missie maakte

En als vergelding kreeg hij antwoorden

Veel voorstellen kwamen in de brievenbus

Vrouwen die alles willen doen

Mensen uit Lissabon of van de wereld, maar die droomden van een toekomst geïnspireerd door

in de roman

Echt niet

Hij wilde er gewoon een en het was niet binnen handbereik

365 dagen later

Na 365 gedichten en bloemen

Aankomst aan het einde van de belofte en afscheid

Het was de laatste tulp, de laatste missive

In het alarmsignaal op de middag van Sint-Valentijn werd voorgelezen:

«passie is het begin, liefde is het einde»

En zonder enige hoop dat ze hem zou antwoorden

Deze laatste noot geverfd met wat tranen

Het was grijs van hart dat de volgende ochtend

Alles was verrassend nauwelijks uit nummer 20

Er waren bloemen en zinnen verspreid over de straten

Op palen, op verkeerslichten, op auto's, op kranen

Woorden op de muren, overal bloemblaadjes

Gedichten en klaprozen en RAP op de radio

Hij was verbaasd op weg naar het station

Wie bracht de lente door met de bloemen op de leuning?

En zelfs bij het loket waren er nog andere tickets

Van geheime bewonderaars van de meter in hun "flirts"

Hij ging de trap af bij de ingang van het rijtuig

Aan de wekker hangen: een bloem en een bericht

Voor het eerst was hij de ontvanger

Het was 15 februari, zijn verjaardag

Rook de rode roos bij het openen van de brief

«passie is een raam liefde is een deur «En ernaast was een halfopen»

En in het bericht was de brief bekend

Hij gluurde in de cabine en zij was het!

In de plaats van de machinist die op je wacht!

En daar onder de aarde met de bioscoopkus zei:

«passie is een bloem, liefde is een gedicht»

En daar onder de aarde met de bioscoopkus zei:

«passie is een bloem, liefde is een gedicht»

In Lissabon is hij vanmorgen al vertrokken, in het laatste rijtuig van de blauwe lijn is hij al vertrokken.

Nog een bloem, nog een zin, de liefde is al vertrokken