Волчье сердце - Ордалион

Повсюду пустырь — оскудела земля,

От голода некуда деться.

И стаю в другие уводит края,

Ведёт вожака волчье сердце…

Кругом только смерть, о жизни былой

Лишь белая кость мысль наводит.

Но страх изжило волчье сердце долой,

От гибели стая уходит…

Но голод своё дело делает зло,

И падает волк измождённый.

Вмиг тощее тело пургой занесло,

И сердце стучит обречённо.

Минул край родной, и пред стаей легла

Земля, где нога не ступала…

И кровью вздохнула морозная мгла,

Утробу от голода сжало…

На запах идя, обогнув холм седой,

Увидели странные чуры.

Молились, прося одарить их едой,

Созданья, одетые в шкуры…

Вдаль Пращур Всевышний перстом указал,

Узрел человек стаю волчью.

Зверь взвыл, обнажив первобытный оскал,

Воинственный крик тишь рвал в клочья…

И алчущих крови людей и волков

Тела по земле покатились.

Под взглядами идолов древних богов

Сердца волчьи остановились…

И с этой поры в наших венах бурлит,

Течёт кровь свободного зверя.

И в то, что в груди его сердце стучит,

Я непререкаемо верю!!!

Overal woestenij - het land is verarmd,

Van honger kun je nergens heen.

En de kudde leidt naar andere randen,

De leider wordt geleid door een wolvenhart...

Rond alleen de dood, over het vorige leven

Alleen een wit bot suggereert.

Maar angst heeft het hart van de wolf overleefd,

De kudde vertrekt van de dood...

Maar honger doet zijn werk slecht,

En de uitgeputte wolf valt.

In een oogwenk slipte het magere lichaam met een sneeuwstorm,

En het hart klopt ten dode opgeschreven.

Ik passeerde mijn geboorteland en ging liggen voor de kudde

Het land waar geen voet heeft gezeten...

En de ijzige waas zuchtte met bloed,

De baarmoeder werd uitgeknepen van de honger ...

Lopend op de geur, rond de grijze heuvel,

We hebben vreemde dingen gezien.

Ze baden en vroegen hen te eten te geven,

Wezens gekleed in huiden...

In de verte wees de Grootvader de Almachtige met zijn vinger,

Een man zag een roedel wolven.

Het beest huilde en onthulde een primitieve grijns,

De strijdlustige kreet verscheurde de stilte aan flarden...

En bloeddorstige mensen en wolven

Lichamen rolden over de grond.

Onder de ogen van de afgoden van de oude goden

Wolvenharten stopten...

En vanaf dat moment kookt het in onze aderen,

Het bloed van een vrij beest vloeit.

En in het feit dat zijn hart in zijn borst klopt,

Ik geloof onmiskenbaar!!!