По муромской дорожке - Ольга Воронец

По Муромской дорожке

Стояли три сосны.

Прощался со мной милый

До будущей весны.

Он клялся и божился

Одну меня любить

На дальней на сторонке

Одною мною жить.

Сел на коня лихого,

Умчался в дальний край.

Оставил в моем сердце

Тоску да лишь печаль.

Однажды мне приснился

Коварный страшный сон,

Что милый мой женился,

Нарушил клятву он.

Но я над сном смеялась,

Подругам говоря,

Да разве ж может статься,

Чтоб мил забыл меня?

Но сон мой совершился.

И раннею весной

Мой милый возвратился

С красавицей женой.

Я у ворот стояла,

Он мимо проезжал,

Меня в толпе народа

Он взглядом отыскал.

Взглянул он в мои слезы,

Глаза вниз опустил.

Он, видно, догадался,

Что жизнь мою разбил.

По Муромской дорожке

Стояли три сосны.

Со мной прощался милый

До будущей весны.

Langs het Murom-pad

Er waren drie pijnbomen.

Tot ziens schat

Tot volgend voorjaar.

Hij zwoer en zwoer

hou alleen van mij

Op de andere kant

Leef bij mij alleen.

Ik zat op een onstuimig paard,

Gehaast naar een ver land.

Links in mijn hart

Verlangen en alleen maar verdriet.

Ooit droomde ik

Verraderlijke vreselijke droom,

Dat mijn liefste is getrouwd

Hij brak zijn eed.

Maar ik lachte om mijn droom,

Mijn vrienden vertellen

Ja, kan het zijn

Zodat de schat me vergat?

Maar mijn droom is uitgekomen.

En in het vroege voorjaar

Mijn schat is terug

Met een mooie vrouw.

Ik stond bij de poort

Hij kwam voorbij

Ik in de menigte van mensen

Hij zocht ernaar.

Hij keek in mijn tranen,

Hij sloeg zijn ogen neer.

Hij raadde het blijkbaar

Dat brak mijn leven.

Langs het Murom-pad

Er waren drie pijnbomen.

Mijn liefste zei vaarwel

Tot volgend voorjaar.