Undone - Ólafur Arnalds

As we get bigger and bigger

The distance between ourselves and that other

Outside world becomes smaller and smaller

And this world that we are inside

Which seems so huge in the beginning

And so infinitely welcoming

Has become very uncomfortable

And we are obliged to be born

And my father says that birth is so

Chaotic and violent that he’s sure

That the moment of birth, we’re all thinking

«This is it.

This is death.

This is the end of my life.»

And then we’re born and it’s a surprise

Cause its just the beginning

Naarmate we groter en groter worden

De afstand tussen onszelf en die ander

Buitenwereld wordt kleiner en kleiner

En deze wereld waarin we ons bevinden

Wat in het begin zo groot lijkt

En zo oneindig gastvrij

Is erg ongemakkelijk geworden

En we zijn verplicht om geboren te worden

En mijn vader zegt dat geboorte zo is

Chaotisch en gewelddadig, dat weet hij zeker

Dat het moment van geboorte, we allemaal denken

"Dit is het.

Dit is de dood.

Dit is het einde van mijn leven.»

En dan worden we geboren en het is een verrassing

Want het is nog maar het begin