Decay - Okta Logue

You’ve got to be careful

Or your days will be dull

You’re draggin' your shell

Til your sunset will come

'cause you bury all your senses

For a little of tin

Stucked in the fences of your worn out skin

Decay

But you celebrate

That’s just iron, that’s no gold

You got to be thankful

Come and have a seat

And sell out your wits for a couple of needs

The streets are riddled with blood

You walk them ankle-deep in mud

But the liqour of the digger is blood

You can’t even dream steel into gold

Oh my dear turn around

Cold steel tied you to the ground

A far train is crying out loud

And don’t tell me you have no fears

No fears

At all

You’re a grain of sand at the shore

All of this is real now

You’re just a wheel now

You’re just too calm to feel alive

Say, is this deal your delight

So why do you drown your fears in wine?

Maybe you don’t know

But you get no change

But you paid so much

Isn’t that strange?

And still the streets are riddled with blood

And all your needs… ankle-deep in mud

Je moet voorzichtig zijn

Of je dagen zullen saai zijn

Je sleept je schelp

Tot je zonsondergang komt

omdat je al je zintuigen begraaft

Voor een beetje blik

Vast tussen de hekken van je versleten huid

Verval

Maar je viert

Dat is gewoon ijzer, dat is geen goud

Je moet dankbaar zijn

Kom lekker zitten

En verkoop je verstand voor een paar behoeften

De straten zijn doorzeefd met bloed

Je loopt ze tot je enkels in de modder

Maar de drank van de graver is bloed

Je kunt niet eens van staal in goud dromen

Oh mijn liefste draai je om

Koud staal bond je aan de grond

Een verre trein schreeuwt luid

En vertel me niet dat je geen angsten hebt

Geen angsten

Al met al

Je bent een zandkorrel aan de kust

Dit alles is nu echt

Je bent nu gewoon een wiel

Je bent gewoon te kalm om je levend te voelen

Zeg, is deze deal jouw plezier?

Dus waarom verdrink je je angsten in wijn?

Misschien weet je het niet

Maar je krijgt geen wisselgeld

Maar je hebt zo veel betaald

Is dat niet vreemd?

En nog steeds zijn de straten bezaaid met bloed

En al je behoeften ... enkel diep in de modder