I Will Welcome The Reaping - Oh, Sleeper

Like maggots, they breed with headlines, dining the wounds in breathless

cadavers

Mirror blind and aimed for gold, Now watch a terror turn on its own

They race and they race to the carcass rot to feed

And just past decay, this design delivers life, but they prefer to play cancer

In chase for the sky, towers uprise.

In fear, the earth quakes for what’s forgot

They cut like the butchers with pride as their cleavers, as the tide prowls

their shores

They never listened when we screamed, «Wash the blood from your hands!

Rip off the veils!

Wash the blood from your hands and run, see what you forgot!»

Then the clouds met the sands as the cyclones began

In epic charge rose the hordes, all branches and thorns

As the stone from their walls broke legs as they crawled

The stars had no mercy, they screamed for blood in their fall

Six eyes pierce the night and now…

24 teeth in each of the 3 makes 72 white knives your new ending

With every slaughter bring your kingdom home

How are we deserving this pain we are feeling?

How are we deserving this pain with healing?

And on trails these symphonies of agony…

Can’t you see?

We’re still demanding self-pity

Look to the moves of the things surrounding

We’re the only ones, the only ones who keep from growing

One day the reaping will return, and we’ll be butchers no more

Bring this slaughter home, and send everything above

Net als maden broeden ze met krantenkoppen en eten ze de wonden ademloos

kadavers

Spiegelblind en gericht op goud, kijk nu hoe een terreur zijn eigen draai krijgt

Ze racen en ze racen om het karkas te rotten om te eten

En net voorbij het verval, levert dit ontwerp leven, maar ze spelen liever kanker

Op jacht naar de hemel rijzen torens op.

Uit angst beeft de aarde voor wat vergeten is

Ze snijden als de slagers met trots als hun hakmessen, terwijl het tij sluipt

hun kusten

Ze luisterden nooit toen we schreeuwden: «Was het bloed van je handen!

Scheur de sluiers af!

Was het bloed van je handen en ren weg, kijk wat je vergeten bent!»

Toen ontmoetten de wolken het zand toen de cyclonen begonnen

In epische lading rezen de horden op, alle takken en doornen

Toen de steen van hun muren benen brak terwijl ze kropen

De sterren hadden geen genade, ze schreeuwden om bloed in hun val

Zes ogen doorboren de nacht en nu...

24 tanden in elk van de 3 maken 72 witte messen je nieuwe einde

Breng bij elke slachting je koninkrijk naar huis

Hoe verdienen we deze pijn die we voelen?

Hoe verdienen we deze pijn met genezing?

En op de sporen deze symfonieën van pijn...

Kun je het niet zien?

We eisen nog steeds zelfmedelijden

Kijk naar de bewegingen van de dingen eromheen

Wij zijn de enigen, de enigen die niet groeien

Op een dag zal het oogsten terugkeren en zijn we geen slagers meer

Breng deze slachting naar huis, en stuur alles hierboven