Charlatan's Host - Oh, Sleeper

Sleep takes its hold with a sinking pull.

And now that I’m alone, this burst of light

fills my lids and I’m awake to the songs of horror.

Your ill-bought greatness, he’s seen it all from the frame.

One day you’ll reap the seeds of a shadowed past,

and I can only hope I’m there.

You tried to satisfy the thirst of a thousand ages,

But built a stack of bones as your monument to dead vanity.

It’s just a shrine to the words you use to wreck.

Tell me, How can you sleep?

How can you just welcome the wine and throw out your nets?

You throw out your nets and set fame to bait the noose.

Set fame to derail whats innocent.

Why spare the life of inglorious waste?

Why let him live?

He’s just hunting your own!

How can you just sit there and watch?

«Because i love you more than you know.

Look again and tell me what you see!»

In the window was me.

The massacres were all me!

Oh God, please!

Please!

deliver the penalties for all of this from me.

I’m not finding justice, no warrant for mercy…

don’t give up on me.

Don’t give up on me!

What happens when I turn and run again?

And again, and again?

«I will forgive you.»

And what happens when I lie to your face?

«I will forgive you.»

Oh my God, I can be so defiant to some one who’s arms stretch to me.

«I will forgive.»

Don’t give up on me!

Don’t give up on me!

«I have forgiven you!»

I’ll awake to new purpose to fight this body.

No longer will I play the dark shepherd.

Let not my words be ripped from the throat of a horror.

Oh, forgiver!

Where is justice in letting me live?

Slaap neemt zijn greep met een zinkende trekkracht.

En nu ik alleen ben, deze uitbarsting van licht

vult mijn deksels en ik ben wakker met de liedjes van horror.

Je slecht gekochte grootheid, hij heeft het allemaal van het frame gezien.

Op een dag zul je de zaden oogsten van een overschaduwd verleden,

en ik kan alleen maar hopen dat ik er ben.

Je probeerde de dorst van duizenden eeuwen te stillen,

Maar bouwde een stapel botten als je monument voor dode ijdelheid.

Het is gewoon een schrijn voor de woorden die je gebruikt om te slopen.

Vertel me, hoe kun je slapen?

Hoe kun je de wijn gewoon verwelkomen en je netten uitgooien?

Je gooit je netten uit en maakt beroemd om de strop te lokken.

Stel roem in om wat onschuldig is te laten ontsporen.

Waarom het leven van roemloos afval sparen?

Waarom hem laten leven?

Hij jaagt gewoon op je eigen!

Hoe kun je daar gewoon zitten en kijken?

«Omdat ik meer van je hou dan je weet.

Kijk nog eens en vertel me wat je ziet!»

In het raam zat ik.

De slachtingen waren allemaal van mij!

O God, alsjeblieft!

Alsjeblieft!

bezorg mij de boetes voor dit alles.

Ik vind geen gerechtigheid, geen rechtvaardiging voor genade...

geef me niet op.

Geef me niet op!

Wat gebeurt er als ik me omdraai en weer ren?

En nog eens, en nog eens?

"Ik zal het je vergeven."

En wat gebeurt er als ik tegen je lieg?

"Ik zal het je vergeven."

Oh mijn God, ik kan zo uitdagend zijn tegen iemand die zijn armen naar mij uitstrekt.

"Ik zal vergeven."

Geef me niet op!

Geef me niet op!

«Ik heb je vergeven!»

Ik zal wakker worden voor een nieuw doel om dit lichaam te bestrijden.

Ik zal niet langer de duistere herder spelen.

Laat mijn woorden niet uit de keel van een verschrikking worden gerukt.

O, vergevingsgezind!

Waar is het recht om mij te laten leven?