Perilous - October Tide

An ode to those

Drowning in a sea of dreams

The few that know

The feeling

Something always missing

Sheer pressure of existing

When the emptiness comes

It’s hard to be whole

You have been replaced, although

It’s bitterness that linger, in the place you once called home

Lost in the garden

Where only darkness seems to grow

The sight that captivates, amiss

Stealing a breath

The eyes that resuscitate

In the bloom of death

No, you are never alone

Lost in the garden

Where only darkness seems to grow

Lost in the garden

Where only darkness seems to grow

You are not alone

Waiting for the feathers to fall

Drag your feet, hang your head, walk along the walls

In this labyrinth of thorns

What is left?

What is right?

Where memories are born — just to lose their light

The hand that led you here is not to blame

The grip, the warmth, the smile, the fear

Something always missing

The iron in the name

It was always hidden, can’t you see?

When I disappear, promise that you’ll find me

Where the sky and ocean meet

Een ode aan hen

Verdrinken in een zee van dromen

De weinigen die het weten

Het gevoel

Er ontbreekt altijd iets

Pure druk van bestaande

Wanneer de leegte komt

Het is moeilijk om heel te zijn

Je bent vervangen, hoewel

Het is bitterheid die blijft hangen, op de plek die je ooit thuis noemde

Verdwaald in de tuin

Waar alleen duisternis lijkt te groeien

De aanblik die boeit, mis

Een adem stelen

De ogen die reanimeren

In de bloei van de dood

Nee, je bent nooit alleen

Verdwaald in de tuin

Waar alleen duisternis lijkt te groeien

Verdwaald in de tuin

Waar alleen duisternis lijkt te groeien

Je bent niet alleen

Wachten tot de veren vallen

Sleep je voeten, laat je hoofd hangen, loop langs de muren

In dit labyrint van doornen

Wat is er over?

Wat is goed?

Waar herinneringen worden geboren — gewoon om hun licht te verliezen

Het is niet de schuld van de hand die je hierheen heeft geleid

De grip, de warmte, de glimlach, de angst

Er ontbreekt altijd iets

Het strijkijzer in de naam

Het was altijd verborgen, kun je dat niet zien?

Als ik verdwijn, beloof je dat je me zult vinden

Waar de lucht en de oceaan elkaar ontmoeten