Of Wounds To Come - October Tide

Cast aside my will

Decomposing soul, abandoned and cold

Every step is a foot in the grave

Admitting the pain is too profound for the brave

I release you from my arms again

No, this is not my burden

Lifeless, always

Your words will remain

But your image, a crooked frame

With a mind like seasons, there’s no chance for reason

The withering brings promise of dichotomy

Reflections of what I’ve done, our requiem

The horizon is a reminder, of wounds to come

The smoke will lead you home

If I could only burn

The words I’ve yet to learn

I saw the light in the sky

We weren’t always so blind to the lies, devouring life

When the last star falls, who’s to blame

For the eternal night, of wishes reclaimed?

The dawn of a new day, same faces, new pain

To carry on would be insane

I release you from my arms again

No, this is not my burden

Close your eyes and breath

Time to leave, this will be the end

Where do I begin?

This was a mistake, I have nothing to say

Your pain is well deserved

I’ve lived and loved, and all I’ve learned

(We can) We can only promise to burn

Marvel at the bridges flame, wonder why they never came

End of all

They consider the body a temple

Tear down the walls

The horizon is a reminder, of wounds to come

Werp mijn wil opzij

Ontbindende ziel, verlaten en koud

Elke stap is een voet in het graf

De pijn toegeven is te diep voor de dapperen

Ik laat je weer uit mijn armen

Nee, dit is niet mijn last

Levenloos, altijd

Je woorden zullen blijven

Maar jouw imago, een scheef frame

Met een geest zoals seizoenen, is er geen kans voor reden

Het verwelken brengt de belofte van dichotomie

Reflecties van wat ik heb gedaan, ons requiem

De horizon is een herinnering aan komende wonden

De rook zal je naar huis leiden

Als ik maar kon branden

De woorden die ik nog moet leren

Ik zag het licht in de lucht

We waren niet altijd zo blind voor de leugens en verslonden het leven

Wanneer de laatste ster valt, wie heeft de schuld?

Voor de eeuwige nacht, van teruggewonnen wensen?

De dageraad van een nieuwe dag, dezelfde gezichten, nieuwe pijn

Doorgaan zou krankzinnig zijn

Ik laat je weer uit mijn armen

Nee, dit is niet mijn last

Sluit je ogen en adem

Tijd om te vertrekken, dit is het einde

Waar moet ik beginnen?

Dit was een fout, ik heb niets te zeggen

Je pijn is welverdiend

Ik heb geleefd en liefgehad, en alles wat ik heb geleerd

(We kunnen) We kunnen alleen beloven om te branden

Bewonder de vlam van de bruggen, vraag je af waarom ze nooit zijn gekomen

Einde van alles

Ze beschouwen het lichaam als een tempel

Breek de muren af

De horizon is een herinnering aan komende wonden