In Hopeless Pursuit - October Tide

All eternal laments, my stigma

I have failed you

What can summon forgiveness now?

When songs of endless grief go unheard

Deafen the ears, muting the mouth

No words will ever bring you back now

I, yet possessed I strive, I’m haunted by dreams

This void has embodied me Losing the faith

That should never have been placed

In hopeless pursuit

Of the crippled artist’s winter heart

Most wretched mind painted me a picture

Now what I am to do, with the visions you’ve left behind?

I don’t feel alive

From the dark that I’ve held inside

Will you wait?

Can you see?

Shadows bleeding out from me Even when all else is shole

You’ll still be alone

Well I’m leaving, with your heart still beating

It grows cold

(Merci à Ines Goth pour cettes paroles)

Alle eeuwige klaagzangen, mijn stigma

Ik heb je gefaald

Wat kan nu vergiffenis vragen?

Wanneer liedjes van eindeloos verdriet ongehoord blijven

De oren doven, de mond dempen

Geen enkel woord zal je nu terugbrengen

Ik, maar bezeten ik streef, ik word achtervolgd door dromen

Deze leegte heeft mij belichaamd. Het geloof verliezen

Dat had nooit geplaatst mogen worden

In hopeloze achtervolging

Van het winterhart van de kreupele kunstenaar

De meest ellendige geest heeft me een beeld gegeven

Wat moet ik nu doen, met de visioenen die je hebt achtergelaten?

Ik voel me niet levend

Van het donker dat ik binnen heb gehouden

Zal je wachten?

Zie je?

Schaduwen bloeden van me weg, zelfs als al het andere shole is

Je bent nog steeds alleen

Nou, ik ga weg, terwijl je hart nog steeds klopt

Het wordt koud

(Merci à Ines Goth pour cettes paroles)