With Rue And Fire - Novembers Doom

Walking alone with a tempting grin to follow the voice that guides

A small frown.

Sobs echo past these blinded eyes and deny me of my

Happiness.

Dismal shades of light brightens my path to solitude

And sympathy.

In some sick way I enjoy my pain.

It always seems to

Indulge me.

Frozen walls of ice guard my every dream, protecting

Me from what seems real.

With rue and fire, all demons are cast

Away.

With water and stone, the sadness drowns in vain.

On thorns

And glass, I’m tortured with love.

In tears and blood, I forgive

You once again.

This day, I remember the cloudy sky In which I

Traveled high above.

But now my wings are broken and I am left

Alone

Alleen lopen met een verleidelijke grijns om de stem te volgen die leidt

Een kleine frons.

Snikken echoën langs deze verblinde ogen en ontkennen me van mijn

Blijheid.

Sombere tinten licht verlichten mijn pad naar eenzaamheid

En sympathie.

Op de een of andere manier geniet ik van mijn pijn.

Het lijkt altijd

Verwen me.

Bevroren muren van ijs bewaken al mijn dromen en beschermen

Ik van wat echt lijkt.

Met rue en vuur worden alle demonen gegoten

Weg.

Met water en steen verdrinkt het verdriet tevergeefs.

op doornen

En glas, ik word met liefde gemarteld.

In tranen en bloed vergeef ik

Jij nog een keer.

Deze dag herinner ik me de bewolkte lucht waarin ik

Hoog boven gereisd.

Maar nu zijn mijn vleugels gebroken en ben ik over

Alleen