The Dead Leaf Echo - Novembers Doom

Since the day I let you believe, that a grand life I would provide

I am haunted by the failure you see before you, consuming the echo

To travel the road of our dreams, with my back against the wall

All I can do, is look the other way, and pretend that your face held a smile.

Not to see your sullen eyes, staring past my soul, into the darkness of night.

I feel I’ve failed you, when we both know, I never had the chance, to say hello.

Far away from your warmth I fade

Silently, I bid you farewell, and wallow in the moment

So very small, this distance between us, to travel so long, and gain no ground

The very face I see in the mirror, knows the truth behind the lies

For my trust, I hear the dead leaf echo, and the answer awaits us on the other

side

Far away from your warmth I fade

Silently, I bid you farewell, and wallow in the moment

Looking back to the days when we were poor, and all we had was each other

You looked so sad, and almost ashamed to have me at your side

In circles spins my mind, and the vertigo makes me sick

All I can do, is look the other way, and pretend that your face held a smile.

Not to see your sullen eyes, staring past my soul, into the darkness of night.

I feel I’ve failed you, when we both know, I never had the chance, to say hello.

Sinds de dag dat ik je liet geloven dat ik je een groots leven zou geven

Ik word achtervolgd door de mislukking die je voor je ziet, de echo verslindt

Om de weg van onze dromen te reizen, met mijn rug tegen de muur

Het enige wat ik kan doen, is de andere kant op kijken en doen alsof je gezicht glimlachte.

Niet om je norse ogen te zien, starend langs mijn ziel, in de duisternis van de nacht.

Ik heb het gevoel dat ik je in de steek heb gelaten, terwijl we allebei weten dat ik nooit de kans heb gehad om hallo te zeggen.

Ver weg van jouw warmte vervaag ik

In stilte zeg ik je vaarwel en wentel me in het moment

Zo erg klein, deze afstand tussen ons, om zo lang te reizen en geen terrein te winnen

Het gezicht dat ik in de spiegel zie, kent de waarheid achter de leugens

Voor mijn vertrouwen hoor ik de echo van het dode blad, en het antwoord wacht op ons aan de andere kant

kant

Ver weg van jouw warmte vervaag ik

In stilte zeg ik je vaarwel en wentel me in het moment

Terugkijkend op de tijd dat we arm waren, en alles wat we hadden was elkaar

Je zag er zo verdrietig uit, en bijna beschaamd om me aan je zijde te hebben

In cirkels draaien mijn gedachten, en de duizeligheid maakt me ziek

Het enige wat ik kan doen, is de andere kant op kijken en doen alsof je gezicht glimlachte.

Niet om je norse ogen te zien, starend langs mijn ziel, in de duisternis van de nacht.

Ik heb het gevoel dat ik je in de steek heb gelaten, terwijl we allebei weten dat ik nooit de kans heb gehad om hallo te zeggen.