A Dirge Of Sorrow - Novembers Doom

Bury my face in rotten love once sweet.

Engulfed in kisses of Utmost devotion.

My conscience tells me to leave it all behind as I wander into a world of heartache.

To remember once, a life

Shared by two.

In the midnight air, the love was ours.

To my Surprise, It’s now only mine as my blind eyes sparkle in Twilight… Alone.

Now I speak to your grave in a childish voice as A burning passion entwines me.

An elephant caught in the spiders

Web, I’m at a loss without you.

I rest my head upon your stone and

Caress engravings of thought.

All that’s left is remembrance of Life.

Is it to late to say good-bye?

Begraaf mijn gezicht in rotte liefde, ooit zoet.

Verzonken in kussen van uiterste toewijding.

Mijn geweten zegt me dat ik het allemaal achter me moet laten terwijl ik een wereld van hartzeer binnendwaal.

Om één keer te onthouden, een leven

Gedeeld door twee.

In de middernachtlucht was de liefde van ons.

Tot mijn verrassing is het nu alleen van mij terwijl mijn blinde ogen schitteren in Twilight... Alleen.

Nu spreek ik met een kinderlijke stem tot je graf terwijl een brandende passie mij omstrengelt.

Een olifant gevangen in de spinnen

Web, ik weet het niet meer zonder jou.

Ik rust mijn hoofd op je steen en

Streel gravures van gedachten.

Het enige dat overblijft is de herinnering aan het leven.

Is het te laat om afscheid te nemen?