Dispossession - Northlane

Lost in a valley of smoke, I lose sight of those I love

I can’t live in this dream

Wondering the world a lost soul

A shell of a man, frozen in a toxic trance

A shell of a man, frozen in a toxic trance

Unfamiliar reflection stare at me, these eye are not my own

Running From my demons in this endless valley

Show me the way (Show me the way)

Because I no longer know right from wrong

I know what has to be done

The smoke will settle

The demons will come and I will be torn apart

Exposing my weakness the world will see, the world will see

What I never, what I never, what I never fucking wanted

As I stare at your face, soaked in disgrace

What is the price a judgment of life, I cry out in this dispossession Exposing

my weakness, the world will see what I never

What I never, what I never fucking wanted

They crowd around me

Here to take their share of my mind

I can no longer muster the strength to face them alone

All on my own

They whisper echoes in unknown tongues

I refuse to absorb their toxic words

I’ve forgotten how to love

Searching behind locked doors in my mind

Cast aside the fear of reality

Face the fucking world

Cast aside the fear of reality

Face the fucking world

Verdwaald in een vallei van rook, verlies ik degenen van wie ik hou uit het oog

Ik kan niet in deze droom leven

De wereld afvragen als een verloren ziel

Een schil van een man, bevroren in een giftige trance

Een schil van een man, bevroren in een giftige trance

Onbekende reflectie staren me aan, deze ogen zijn niet van mij

Rennen van mijn demonen in deze eindeloze vallei

Toon me de weg (Laat me de weg zien)

Omdat ik niet langer goed van kwaad kan onderscheiden

Ik weet wat er moet gebeuren

De rook zal bezinken

De demonen zullen komen en ik zal verscheurd worden

Mijn zwakte blootleggen die de wereld zal zien, de wereld zal zien

Wat ik nooit, wat ik nooit, wat ik verdomme nooit heb gewild

Terwijl ik naar je gezicht staar, gedrenkt in schande

Wat is de prijs van een oordeel over het leven, roep ik uit in deze onteigening

mijn zwakte, de wereld zal zien wat ik nooit

Wat ik nooit, wat ik verdomme nooit heb gewild

Ze verdringen zich om me heen

Hier om hun deel van mijn gedachten te nemen

Ik kan niet langer de kracht opbrengen om ze alleen onder ogen te zien

Helemaal alleen

Ze fluisteren echo's in onbekende talen

Ik weiger hun giftige woorden in me op te nemen

Ik ben vergeten hoe ik moet liefhebben

Zoeken achter gesloten deuren in mijn gedachten

Zet de angst voor de realiteit opzij

Ga de verdomde wereld onder ogen

Zet de angst voor de realiteit opzij

Ga de verdomde wereld onder ogen