Имя - Ноль

Помню, когда я был школьником, сильно напился.

В подвал затащили меня и раздели девчонки.

Я был сконфужен, сердце тревожно билось:

Никак не мог понять, как такое случилось.

Вот так потерял свое имя.

В темном подвале лежал я, слабый и голый.

Они смеялись, надо мной надругались.

Как зуботычины, смех их, глаза — как уколы.

Мне было стыдно, и я не пошел больше в школу.

Вот так потерял свое имя.

На утро мама меня таблеткой кормила.

Надежной таблеткой от головной боли,

Но не залечишь таблеткой душевную рану —

Ведь ничего-ничего ты не знаешь, мама!

Вот так потерял свое имя

Ik herinner me dat toen ik een schooljongen was, ik erg dronken werd.

Ze sleepten me de kelder in en kleedden de meisjes uit.

Ik schaamde me, mijn hart klopte angstig:

Ik kon niet begrijpen hoe het gebeurde.

Zo ben ik mijn naam kwijtgeraakt.

In de donkere kelder lag ik, zwak en naakt.

Ze lachten me uit, misbruikten me.

Als prikken, hun gelach, zijn hun ogen als injecties.

Ik schaamde me en ging niet meer naar school.

Zo ben ik mijn naam kwijtgeraakt.

's Ochtends gaf mijn moeder me een pil.

Een betrouwbare hoofdpijnpil

Maar je kunt een spirituele wond niet genezen met een pil -

Je weet tenslotte niets, mam!

Zo ben ik mijn naam kwijt