Vincent - NOFX

Starry, starry night

Paint your palette blue and gray

Look out on a summer’s day

With eyes that know the darkness in my soul…

Shadows on the hills

Sketch the trees and the daffodils

Catch the breeze and the winter chills

In colors on the snowy linen land

Now I understand

What you tried to say, to me

And how you suffered for your sanity

And how you tried to set them free:

They would not listen;

they did not know how --

Perhaps they’ll listen now

Starry, Starry night

Portraits hung in empty halls

Frameless heads on nameless walls

With eyes that watch the world and can’t forget

Like the strangers that you’ve met

The ragged men in ragged clothes

The silver thorn, a bloody rose

Lie crushed and broken on the virgin snow

Now I think I know

What you tried to say, to me

And how you suffered for your sanity

And how you tried to set them free:

They would not listen;

they’re not listening still --

Perhaps they never will

For they could not love you

But still, your love was true

And when no hope was left inside

On that starry, starry night

You took your life as lovers often do --

But I could’ve told you, Vincent:

This world was never meant

For one as beautiful as you

Sterrenhemel, sterrennacht

Verf je palet blauw en grijs

Pas op op een zomerse dag

Met ogen die de duisternis in mijn ziel kennen...

Schaduwen op de heuvels

Schets de bomen en de narcissen

Vang de wind en de koude rillingen van de winter

In kleuren op het besneeuwde linnen land

Nu begrijp ik het

Wat je probeerde te zeggen, tegen mij

En hoe je hebt geleden voor je gezond verstand?

En hoe je ze probeerde te bevrijden:

Ze wilden niet luisteren;

ze wisten niet hoe --

Misschien luisteren ze nu

Sterrenhemel, Sterrennacht

Portretten opgehangen in lege zalen

Frameloze hoofden op naamloze muren

Met ogen die naar de wereld kijken en niet kunnen vergeten

Zoals de vreemden die je hebt ontmoet

De haveloze mannen in haveloze kleding

De zilveren doorn, een bloedige roos

Lig verpletterd en gebroken op de maagdelijke sneeuw

Nu denk ik dat ik het weet

Wat je probeerde te zeggen, tegen mij

En hoe je hebt geleden voor je gezond verstand?

En hoe je ze probeerde te bevrijden:

Ze wilden niet luisteren;

ze luisteren nog steeds niet --

Misschien zullen ze dat nooit doen

Want ze konden niet van je houden

Maar toch, je liefde was waar

En toen er van binnen geen hoop meer was

Op die sterrenhemel

Je nam je leven zoals geliefden vaak doen --

Maar ik had je kunnen vertellen, Vincent:

Deze wereld was nooit bedoeld

Voor iemand die zo mooi is als jij