Spleen Black Metal - Nocturnal Depression

J’ai plus de souvenirs que si j’avais mille ans

Un gros meuble à tiroirs encombré de bilans

Cache moins de secrets que mon triste cerveau

C’est une pyramide, un immense caveau

Qui contient plus de morts que la fosse commune

Je suis un cimetière abhorré de la lune

Où comme des remords se traînent de longs vers

Qui s’acharnent toujours sur mes morts les plus chrs

Je suis un vieux boudoir plein ds roses fanées

Où gît tout un fouillis de modes surannées

Rien n'égale en longueur les boiteuses journées

Quand sous les lourds flacons des neigeuses années

L’ennui fruit de la morne incuriosité

Prend les proportions de l’immortalité

Désormais tu n’es plus ô matière vivante

Oublié sur la carte et dont l’humeur farouche

Ne chante qu’aux rayons du soleil qui se couche

Ik heb meer herinneringen dan wanneer ik duizend jaar oud was

Een grote ladekast vol met balansen

Verbergt minder geheimen dan mijn trieste brein

Het is een piramide, een enorme kluis

Die meer doden bevat dan het massagraf?

Ik ben een verafschuwde begraafplaats van de maan

Waar als wroeging lange verzen slepen

Wie zijn er nog steeds geobsedeerd door mijn liefste doden?

Ik ben een oud boudoir vol vervaagde rozen

Waar ligt een hele wirwar van verouderde rages

Niets is gelijk aan de lengte van de kreupele dagen

Wanneer onder de zware kolven van besneeuwde jaren

Verveling vrucht van doffe onnieuwsgierigheid

Neem de proporties van onsterfelijkheid aan

Nu ben je niet meer, o levende materie

Vergeten op de kaart en wiens felle stemming

Zing alleen in de stralen van de ondergaande zon