Nostalgia - Nocturnal Depression

And once again despair is kissing me With her cold ghostly lips

My own destruction is leading me to my grave

That I digged for many times

And once again I’m becoming a spectral thought

Forgotten, sad, miserable s**t

As I fall into the black spheres among lonely memories

You’ve broken us, piece by piece

The score of my soundtrack is written by blood

Music of suicide written in red

I did it myself, my wrists are also opened

And like my tears, it’s cascading

Everything has been lost behind us On my kness, hands on my face

The sun is appearing into the spring morning

Where I’m lying there’s just nothing than my dust

Now you don’t care about him

You live on the other side of feelings

But our February snow

is now covering my lifeless body

En opnieuw kust wanhoop me met haar koude spookachtige lippen

Mijn eigen vernietiging leidt me naar mijn graf

Waar ik vaak naar heb gegraven

En opnieuw word ik een spectrale gedachte

Vergeten, verdrietige, ellendige shit

Terwijl ik in de zwarte sferen val tussen eenzame herinneringen

Je hebt ons stuk voor stuk gebroken

De partituur van mijn soundtrack is geschreven door blood

Muziek van zelfmoord geschreven in rood

Ik heb het zelf gedaan, mijn polsen zijn ook geopend

En net als mijn tranen, is het een waterval

Alles is verloren achter ons Op mijn knieën, handen op mijn gezicht

De zon verschijnt in de lenteochtend

Waar ik lig, is niets dan mijn stof

Nu geef je niet meer om hem

Je leeft aan de andere kant van gevoelens

Maar onze februari sneeuw

bedekt nu mijn levenloze lichaam