Why Doesn't Anybody Like Me? - No Use For A Name

Maybe you don’t understand it, what keeps them awake at night

What goes through their little minds when you turn off the light?

Always having to say sorry tears are stained on the pillow

Like the light of the moon they can’t be won

Can’t exist without the sun

Let’s think clearly for a while

Can he shine without a smile?

Why am I alone with, no one to be found?

Looks like they know what’s best for me Why doesn’t anybody like me, I don’t understand?

Guess I’ll have to crawl inside, and I don’t know why

I’m sitting by myself, when the problem isn’t mine

Been around the block a few times, been beat up by all his friends

Learing life is like a maze that never seems to end

Like an open book, blank pages left for only him to write

Life is short this chapter takes so long

Can’t tell the right from the wrong

It’s so hard for you to place

An expression on his face

Why am I alone with no one to be found?

Looks like they know what’s best for me Why doesn’t anybody like me, I don’t understand?

Guess I’ll have to crawl inside, and I don’t know why

I’m sitting by myself, when the problem isn’t mine

Why doesn’t anybody like me, I don’t understand

Why my friends and family left me At six years old he won’t be taught a meaning to this mess

He’ll just have to take a guess, and make his own plan

And we’ll never see the child, that was forced to be a man

Misschien begrijp je het niet, wat houdt ze 's nachts wakker

Wat gaat er door hun kleine hoofden als je het licht uitdoet?

Altijd sorry moeten zeggen, er zitten tranen op het kussen

Net als het licht van de maan kunnen ze niet worden gewonnen

Kan niet bestaan ​​zonder de zon

Laten we even helder nadenken

Kan hij stralen zonder te glimlachen?

Waarom ben ik alleen met, niemand te vinden?

Het lijkt erop dat ze weten wat het beste voor me is. Waarom mag niemand me, ik begrijp het niet?

Ik denk dat ik naar binnen moet kruipen, en ik weet niet waarom

Ik zit alleen, als het probleem niet van mij is

Een paar keer in de buurt geweest, in elkaar geslagen door al zijn vrienden

Het leren leven is als een doolhof dat nooit lijkt te eindigen

Net als een open boek, zijn er blanco pagina's die alleen hij kan schrijven

Het leven is kort, dit hoofdstuk duurt zo lang

Kan het goede niet van het verkeerde onderscheiden

Het is zo moeilijk voor je om te plaatsen

Een uitdrukking op zijn gezicht

Waarom ben ik alleen en is er niemand te vinden?

Het lijkt erop dat ze weten wat het beste voor me is. Waarom mag niemand me, ik begrijp het niet?

Ik denk dat ik naar binnen moet kruipen, en ik weet niet waarom

Ik zit alleen, als het probleem niet van mij is

Waarom mag niemand me, ik begrijp het niet

Waarom mijn vrienden en familie me verlieten Op zesjarige leeftijd zal hij geen betekenis aan deze rotzooi leren

Hij moet gewoon raden en zijn eigen plan maken

En we zullen het kind nooit zien, dat werd gedwongen een man te zijn