The Trumpet Player - No Use For A Name

Always in the way, I think I’ve had enough of this

Why is everyone so cold and lonely?

Here I go again, I’ll try releting to the selfishly absurd

Take me for a ride and leave me somewhere I can live

Without feeling everybody’s sorrow

I want to feel the numbness that surrounds most of our hearts

To feel like I am normal while ripping lives apart

Somewhere on the way to degradation

I met a man who put me in my place

He said,"You will not see me You’ll know the truth when you hear this trumpet play"

Doctor can you give me something for my state of mind?

If we’re all on the same pill it’s alright

'Sorry son you’ll have to walk this bridge without a crutch

We’re out of medication, the world is out of love"

Just then I heard something from the distance

The trumpet player sitting on the hill

He said «I really do not have an answer now»

Then vanished standing still

In the face on everyone I saw a little madness

And decided not to be part of that scene

The only way it seemed

Always on the wrong side of affection

We step on heads to get mere than we need

Never understanding the afterglow

The reflection of our greed

Altijd in de weg, ik denk dat ik hier genoeg van heb

Waarom is iedereen zo koud en eenzaam?

Hier ga ik weer, ik zal proberen het egoïstische absurde weer op te pakken

Neem me mee voor een ritje en laat me ergens achter waar ik kan wonen

Zonder ieders verdriet te voelen

Ik wil de gevoelloosheid voelen die de meeste van ons hart omringt

Om het gevoel te hebben dat ik normaal ben terwijl ik levens uit elkaar scheurt

Ergens op weg naar degradatie

Ik ontmoette een man die me op mijn plaats zette

Hij zei: "Je zult me ​​niet zien. Je zult de waarheid kennen als je dit trompetspel hoort"

Dokter kunt u mij iets geven voor mijn gemoedstoestand?

Als we allemaal dezelfde pil gebruiken, is het goed

'Sorry jongen, je moet deze brug zonder kruk lopen'

We hebben geen medicijnen meer, de wereld heeft geen liefde meer'

Op dat moment hoorde ik iets uit de verte

De trompettist die op de heuvel zit

Hij zei: "Ik heb nu echt geen antwoord"

Toen verdween stilstaand

In het gezicht van iedereen zag ik een beetje waanzin

En besloot om geen deel uit te maken van die scene

De enige manier waarop het leek

Altijd aan de verkeerde kant van genegenheid

We trappen op hoofden om meer te krijgen dan we nodig hebben

Nooit de nagloed begrijpen

De weerspiegeling van onze hebzucht