Yours to Destroy - No Use For A Name

Suddenly I see myself returning

To the scene where I was ridden of this crime

Looking at the outline of the chalk drawn on the street

I left so much behind here that the silhouette was me I never thought that we were miserable

But how can two be only in it for themselves?

There is nothing left to say, I’ve swallowed my tongue anyway

Driving out into another state, I can see the road behind me Falling back into the same mistake, so hard to avoid

Never will the smallest voice again be silent, yours to destroy

Panic followed blindly by depression

When the roads become the buildings in your mind

Moving up the elevator to floor sixty-three

A metaphor?

Yes that is right I still cannot be free

On the roof I start to realize

I may not have a hope at least I have this view

Apologies for what’s been said, half of which was in my head

And if I have to follow you, you will not rip this heart of mine in two

You cannot break this chain

But you can build a wall to shut me out if you so choose

I know that I have come and gone

But I can’t keep pulling myself away

A noose around my neck

I walk around the city as the night becomes the day

And if you come around I may just not be found

Plots zie ik mezelf terugkeren

Naar de plek waar ik van deze misdaad werd bereden

Kijkend naar de omtrek van het krijt dat op straat is getekend

Ik heb hier zoveel achtergelaten dat ik het silhouet was. Ik had nooit gedacht dat we ellendig waren

Maar hoe kunnen twee er alleen voor zichzelf in zijn?

Er valt niets meer te zeggen, ik heb mijn tong toch ingeslikt

Als ik naar een andere staat rijd, zie ik de weg achter me terugvallen in dezelfde fout, zo moeilijk te vermijden

Nooit zal de kleinste stem meer zwijgen, aan jou om te vernietigen

Paniek blindelings gevolgd door depressie

Wanneer de wegen de gebouwen in je geest worden

Met de lift omhoog naar verdieping drieënzestig

Een metafoor?

Ja dat klopt, ik kan nog steeds niet vrij zijn

Op het dak begin ik te beseffen

Ik heb misschien geen hoop, ik heb tenminste deze mening

Excuses voor wat er is gezegd, waarvan de helft in mijn hoofd zat

En als ik je moet volgen, scheur je dit hart van mij niet in tweeën

Je kunt deze ketting niet breken

Maar je kunt een muur bouwen om me buiten te sluiten als je dat wilt

Ik weet dat ik ben gekomen en gegaan

Maar ik kan mezelf niet blijven wegtrekken

Een strop om mijn nek

Ik loop door de stad terwijl de nacht de dag wordt

En als je langskomt, ben ik misschien niet gevonden