The Feel Good Song of the Year - No Use For A Name

I never thought the day would come when I Would be the poison in the pen I use to write

You said you were alone in somewhat of a nervous tone

I guess it was the blank look on your face that was easy to replace

So then I went and drank myself into an idiot all through the night

Recounting all my paranoid and selfish thoughts but I was right

I made a space for you inside my soul

And let my feelings kill the part that I control

So part of you was me, neglectful maybe cold it seemed

Despite having the wounds we both imbibe, the scars are

Somewhere we can’t hide

I then stayed up for two more years just thinking of the sacrifice you made

Indifferent to the reason so apparent in the pain

I polished off another drink and taught myself to numb and drift away

For one more night so I could justify the day

So now I entertain the thought of going on all alone

But you are all the life I’ve ever known

I swear one day I’ll get it back something that is already dead and gone

Again i see the trumpet player looking for his song

Don’t worry I won’t follow you, that part of me is learning to let got

What was a space is like a cancer in my soul

Ik had nooit gedacht dat de dag zou komen dat ik het gif zou zijn in de pen die ik gebruik om te schrijven

Je zei dat je alleen was op een ietwat nerveuze toon

Ik denk dat het de blanco blik op je gezicht was die gemakkelijk te vervangen was

Dus toen ging ik mezelf de hele nacht opdrinken tot een idioot

Ik vertelde al mijn paranoïde en egoïstische gedachten, maar ik had gelijk

Ik heb een ruimte voor je gemaakt in mijn ziel

En laat mijn gevoelens het deel doden dat ik onder controle heb

Dus een deel van jou was ik, nalatig misschien koud leek het

Ondanks de wonden die we allebei opzuigen, zijn de littekens:

Ergens waar we ons niet kunnen verbergen

Ik bleef toen nog twee jaar op, alleen maar denkend aan het offer dat je bracht

Onverschillig voor de reden die zo duidelijk is in de pijn

Ik dronk nog een drankje op en leerde mezelf te verdoven en weg te drijven

Voor nog een nacht, zodat ik de dag kan rechtvaardigen

Dus nu koester ik de gedachte om helemaal alleen verder te gaan

Maar jij bent al het leven dat ik ooit heb gekend

Ik zweer dat ik het op een dag terugkrijg, iets dat al dood en weg is

Weer zie ik de trompettist op zoek naar zijn lied

Maak je geen zorgen, ik zal je niet volgen, dat deel van mij leert om los te laten

Wat een ruimte was, is als een kanker in mijn ziel