Permanent Rust - No Use For A Name

She was corruption when I was destruction

I’m seein' through her eyes (Like cellophane)

It used to be I’d see her face and feel so small

Now the only face I see is the picture I’m throwing darts at on the wall

Where did she go?

When loneliness is all I had to show

If I couldn’t trust her then, who could I trust?

The pillow is wet with tears and permanent rust

Just when I thought I was out of the dark

I’m holding her tight and she breaks the light

She was dead in my mind, but her ghost is still around

It comes back to haunt me, it doesn’t want me

It just happened to be passing through my town

It took so long to realize the truth, I resent every word I said

Where did she go?

When loneliness is all I had to show

If I couldn’t trust her then, who could I trust?

The pillow is wet with tears and permanent rust

That’s when I knew, one & one don’t make two!

I knew that sleepless night when she never came home

She’s probably drinking somewhere knowing I’m alone

The road to nowhere is a long & winding street

Maybe someone will be there at the end, but it won’t be me

Ze was corruptie toen ik vernietiging was

Ik kijk door haar ogen (zoals cellofaan)

Vroeger zag ik haar gezicht en voelde ik me zo klein

Nu is het enige gezicht dat ik zie de foto waar ik darts naar aan het gooien ben op de muur

Waar ging ze heen?

Wanneer eenzaamheid alles is wat ik moest laten zien

Als ik haar toen niet kon vertrouwen, wie zou ik dan kunnen vertrouwen?

Het kussen is nat van de tranen en permanente roest

Net toen ik dacht dat ik uit het donker was

Ik houd haar stevig vast en ze breekt het licht

In mijn gedachten was ze dood, maar haar geest is nog steeds in de buurt

Het komt terug om me te achtervolgen, het wil me niet

Het liep toevallig door mijn stad

Het duurde zo lang om de waarheid te beseffen, ik haat elk woord dat ik zei

Waar ging ze heen?

Wanneer eenzaamheid alles is wat ik moest laten zien

Als ik haar toen niet kon vertrouwen, wie zou ik dan kunnen vertrouwen?

Het kussen is nat van de tranen en permanente roest

Toen wist ik het: één en één maken geen twee!

Ik kende die slapeloze nacht toen ze nooit thuiskwam

Ze drinkt waarschijnlijk ergens, wetende dat ik alleen ben

De weg naar nergens is een lange en bochtige straat

Misschien is er aan het einde iemand, maar ik niet