Procession - Nightwish

A cradle Earth, horizons unseen

New world in thirst, for the arcane

We are, singers of the gone

We remember, as along came life

A cradle Earth, horizons unseen

Birth of one, and a zillion sideshows

We are, we were, and will not be

We remember, as along came acorn

Another birth, another moss green

New world in thirst, for the unseen

An empty zoo, a starlight vigil

Will have a visit, as along came heartbeat

Another birth, another monster

Endless forms, towards the stronger

Menagerie, of a new world order

We held our breath, as along came suffering

We remember, father Pikaia

Gave the way, as along came Sapien

The cradle Earth, welcoming its newborn

Aeons since that very first acorn

Together now, in this timeless parade

The living lie, dead afraid

Then they saw the moon, and found caring

We remember, as along came writing

Such worlds were there, zoos dead again

After all, we should`ve never appeared

Spaceship Earth, through the fields of time

They understood, as along came wisdom

We have been here a while

At the end of Pi, as along came harvest

We will remember all the suffering

We wrote this in a tongue you will understand

Words and melodies with a touch of coloring

We were there and will remember mankind

Our kin

Aeons ago

Een wieg aarde, ongeziene horizonten

Nieuwe wereld in dorst, voor de geheimzinnige

Wij zijn, zangers van de verdwenen

We herinneren ons, zoals het leven kwam

Een wieg aarde, ongeziene horizonten

Geboorte van één en ontelbaar veel sideshows

We zijn, we waren en zullen niet zijn

We herinneren ons dat er eikel bij kwam

Nog een geboorte, nog een mosgroen

Nieuwe wereld in dorst, voor het ongeziene

Een lege dierentuin, een sterrenwacht

Zal een bezoek brengen, evenals de hartslag

Een andere geboorte, een ander monster

Eindeloze vormen, op weg naar de sterkere

Menagerie, van een nieuwe wereldorde

We hielden onze adem in, terwijl het lijden kwam

We herinneren ons, vader Pikaia

Gaf de weg, zoals Sapien kwam

De wieg van de aarde, verwelkomt haar pasgeboren baby

Eeuwen sinds die allereerste eikel

Nu samen, in deze tijdloze parade

De levende leugen, doodsbang

Toen zagen ze de maan en vonden ze zorgzaam

We herinneren ons, terwijl we schrijven

Zulke werelden waren er, dierentuinen weer dood

We hadden tenslotte nooit moeten verschijnen

Ruimteschip Aarde, door de velden van de tijd

Ze begrepen het, evenals wijsheid

We zijn hier al een tijdje

Aan het einde van Pi, terwijl de oogst kwam

We zullen al het lijden onthouden

We schreven dit in een taal die je begrijpt

Woorden en melodieën met een vleugje kleur

Wij waren erbij en zullen de mensheid herinneren

onze verwanten

Eeuwen geleden