Dead Boy's Poem - Nightwish

Born from silence, silence full of it

A perfect concert my best friend

So much to live for, so much to die for

If only my heart had a home

Sing what you can’t say

Forget what you can’t play

Hasten to drown into beautiful eyes

Walk within my poetry, this dying music

— My loveletter to nobody

Never sigh for better world

It’s already composed, played and told

Every thought the music I write

Everything a wish for the night

Wrote for the eclipse, wrote for the virgin

Died for the beauty the one in the garden

Created a kingdom, reached for the wisdom

Failed in becoming a god

Never sigh…

«If you read this line, remember not the hand that wrote it Remember only the verse, songmaker’s cry the one without tears

For I’ve given this its strength and it has become my only strength.

Comforting home, mother’s lap, chance for immortality

Where being wanted became a thrill I never knew

The sweet piano writing down my life»

«Teach me passion for I fear it’s gone

Show me love, hold the lorn

So much more I wanted to give to the ones who love me

I’m sorry

Time will tell (this bitter farewell)

I live no more to shame nor me nor you

And you… I wish I didn’t feel for you anymore…»

A lonely soul

An ocean soul

Geboren uit stilte, stilte vol ervan

Een perfect concert mijn beste vriend

Zoveel om voor te leven, zoveel om voor te sterven

Had mijn hart maar een thuis

Zing wat je niet kunt zeggen

Vergeet wat je niet kunt spelen

Haast je om te verdrinken in mooie ogen

Loop in mijn poëzie, deze stervende muziek

— Mijn liefdesbrief aan niemand

Zucht nooit voor een betere wereld

Het is al gecomponeerd, gespeeld en verteld

Elke gedachte aan de muziek die ik schrijf

Alles een wens voor de nacht

Schreef voor de zonsverduistering, schreef voor de maagd

Stierf voor de schoonheid die in de tuin

Creëerde een koninkrijk, reikte naar de wijsheid

Het is niet gelukt om een ​​god te worden

Nooit zuchten...

«Als je deze regel leest, onthoud dan niet de hand die het schreef Onthoud alleen het vers, de roep van de songwriter die zonder tranen

Want ik heb dit zijn kracht gegeven en het is mijn enige kracht geworden.

Troostend huis, moeders schoot, kans op onsterfelijkheid

Waar gewild zijn een sensatie werd, heb ik nooit geweten

De lieve piano die mijn leven opschrijft»

"Leer me passie want ik vrees dat het weg is"

Toon me liefde, houd de lorn vast

Ik wilde nog zoveel meer geven aan degenen die van me houden

Mijn excuses

De tijd zal het leren (dit bittere afscheid)

Ik leef niet meer om me te schamen, noch jou, noch mij

En jij... ik wou dat ik niet meer voor je voelde...»

Een eenzame ziel

Een oceaanziel