Ghosts - Nicole Dollanganger

The autumn wind carries all of the ghosts

They catch on me, and hide under his sheets

They make their nest in my clothing seams

Possessing my bones and my being

We waited 'til the morning where the sun did rise

But the moon still lingered in his weary eyes

Ghosts fill my head with such rotten things

And with the loneliness that the cold air brings

The room was dim, so I doubt that he could see

My cold, shaking hands and my reddened cheeks

A part of me wished to crawl under his sheets

But I sincerely doubted that we would sleep

So we waited 'til the morning where the sun did rise

But the moon still lingered in his weary eyes

Betraying a good heart to satisfy mine

But he’s a ghost I never thought I’d find

De herfstwind voert alle geesten mee

Ze pakken me aan en verstoppen zich onder zijn lakens

Ze maken hun nest in mijn kledingnaden

Mijn botten en mijn wezen bezitten

We wachtten tot de ochtend waar de zon opkwam

Maar de maan bleef hangen in zijn vermoeide ogen

Geesten vullen mijn hoofd met zulke rotte dingen

En met de eenzaamheid die de koude lucht met zich meebrengt

De kamer was schemerig, dus ik betwijfel of hij het kon zien

Mijn koude, trillende handen en mijn rode wangen

Een deel van mij wilde onder zijn lakens kruipen

Maar ik betwijfelde oprecht of we zouden slapen

Dus we wachtten tot de ochtend waar de zon opkwam

Maar de maan bleef hangen in zijn vermoeide ogen

Een goed hart verraden om het mijne te bevredigen

Maar hij is een geest waarvan ik nooit had gedacht dat ik hem zou vinden