Vecchio frack - Nicola Arigliano

giunta mezzanotte, si spengono I rumori

Si spegne anche l’insegna di quell’ultimo caff.

Le strade son deserte, deserte e silenziose,

Un’ultima carrozza cigolando se ne va…

Il fiume scorre lento frusciando sotto I ponti,

La luna in splende cielo, dorme tutta la citt

Solo va… Un vecchio frac.

Ha un cilindro per cappello, due diamanti per gemelli,

Un bastone di cristallo, la gardenia nell’occhiello

E sul candido gilet… Un papillon… Un papillon di seta blu.

S’avvicina lentamente con incedere elegante.

Ha l’aspetto trasognato, malinconico ed assente,

Non si da dove vien… Ne dove va Di chi sar quel vecchio frac?

«Bonne nuit — Bonne nuit — Bonne nuit — Bonne nuit — Buonanotte»

Va dicendo ad ogni cosa: ai fanali illuminati,

Ad un gatto innamorato che randagio se ne va.

La-l la la La-l la la

om middernacht gaan de geluiden uit

Het teken van die laatste koffie gaat ook uit.

De straten zijn verlaten, verlaten en stil,

Een laatste rijtuig kraakt weg...

De rivier stroomt langzaam ruisend onder de bruggen door,

De maan schijnt aan de hemel, de hele stad slaapt

Ga gewoon... Een oude rok.

Hij heeft een hoge hoed, twee diamanten voor manchetknopen,

Een kristallen stok, de gardenia in het knoopsgat

En op het witte vest... Een vlinderdas... Een blauwe zijden vlinderdas.

Hij nadert langzaam met een elegante gang.

Het heeft een dromerige, melancholische en afwezige uitstraling,

Nee, waar komt het vandaan... Waar gaat het heen Van wie zal het oude rokkostuum zijn?

"Bonne nuit - Bonne nuit - Bonne nuit - Bonne nuit - Welterusten"

Hij zegt tegen alles: tegen de verlichte koplampen,

Op een verliefde kat die afdwaalt.

La-l la la La-l la la