Mio figlio in piazza - Nicola Arigliano

Non mi domando mai se mio figlio in piazza

Se crede in Dio, se ha una ragazza

Io ho solo comprato una moto e guardato con ansia

I brufoli che stanno sparendo sulla sua guancia

Non entro ormai nella sua stanza da mesi

Piena di manifesti e di libri cinesi

Spolvero col sorriso la sua foto indifferente

Mentre fa la prima comunione in mezzo a tanta gente

Ma ieri mio figlio mi ha detto «Non senti pap,

Sono scesi di nuovo I lupi, non li senti in citt,

Tu non mi hai mai capito, ma ho fatto le carte,

Sono scesi di nuovo I lupi dalle montagne»

Non mi domando mai che fa mio figlio in giro

Portando a spasso nella notte il suo respiro

E penso quando qualcuno dal farmacista

Dice che hanno ammazzato un altro teppista

Non domandarti mai se tuo figlio in piazza

Perch un giorno mio figlio scivolato sulla sua carta

Lo credevo sulla luna con la sua generazione

Invece morto in una manifestazione

Ma ieri all’obitorio ho guardato con ansia la sua guancia

C’era un forellino rosso come l’asso di una carta

Vedevo per la prima volta I suoi jeans lavati

Il suo maglione e I suoi capelli disperati

E mi sono trovato nel burrone di uno specchio

A guardare tutto il mio vile affetto

Ma io che non leggo I giornali che potevo fare

Ho guardato I lupi… e li ho lasciati andare…

Ik vraag me nooit af of mijn zoon op het plein staat

Als hij in God gelooft, als hij een vriendin heeft

Ik heb net een motor gekocht en keek er naar uit

De puistjes die op haar wang verdwijnen

Ik ben al maanden niet meer in zijn kamer geweest

Vol met Chinese posters en boeken

Ik glimlach naar haar onverschillige foto

Terwijl hij zijn eerste communie doet te midden van zoveel mensen

Maar gisteren zei mijn zoon tegen me: "Kun je papa niet horen,

De wolven zijn weer neergedaald, je hoort ze niet in de stad,

Je hebt me nooit begrepen, maar ik heb de kaarten gemaakt,

De wolven zijn weer uit de bergen naar beneden gekomen"

Ik vraag me nooit af waar mijn zoon mee bezig is

Op adem komen voor een wandeling in de nacht

En ik denk als iemand bij de apotheker

Hij zegt dat ze een andere misdadiger hebben vermoord

Vraag jezelf nooit af of je zoon op het plein staat

Omdat mijn zoon op een dag op zijn kaart gleed

Ik geloofde hem op de maan met zijn generatie

In plaats daarvan stierf hij tijdens een demonstratie

Maar gisteren in het mortuarium keek ik angstig naar zijn wang

Er was een klein rood gaatje als de aas van een kaart

Ik zag zijn gewassen jeans voor het eerst

Zijn trui en zijn wanhopige haar

En ik vond mezelf in het ravijn van een spiegel

Om naar al mijn gemene genegenheid te kijken

Maar ik die de kranten niet lees die ik zou kunnen doen

Ik keek naar de wolven ... en ik liet ze gaan ...