Играем - нежность на бумаге

С тобой гуляем по грустному городу,

А нам легко: мы юны и раскованы.

Давай гитару возьмём, поиграемся,

О своих мыслях забыть постараемся.

Адмиралтейство, китайцы-прохожие,

А мы сидим на газоне некошеном.

Ты начинай, я подстроюсь по голосу.

Пусть ветер вторит и треплет нам волосы.

Играем, как можем.

Ты сбился?

Я тоже.

Не помнишь куплет?

Я тебе подпою.

Под песни не скучно,

Спешить нам не нужно.

Пожалуй, сейчас я сыграю свою.

Играем, как можем.

Ты сбился?

Я тоже.

Не помнишь куплет?

Я тебе подпою.

Под песни не скучно,

Спешить нам не нужно.

Пожалуй, сейчас я сыграю свою.

Пусть говорят: «Тунеядцы, бездельники!»,

Забьём на график на все понедельники.

Мы не от общества дельного фантики,

Мы чудаки и, конечно, романтики.

Адмиралтейство, китайцы-прохожие,

А мы сидим на газоне некошеном.

Ты начинай, я подстроюсь по голосу.

Пусть ветер вторит и треплет нам волосы.

Играем, как можем.

Ты сбился?

Я тоже.

Не помнишь куплет?

Я тебе подпою.

Под песни не скучно,

Спешить нам не нужно.

Пожалуй, сейчас я сыграю свою.

Играем, как можем.

Ты сбился?

Я тоже.

Не помнишь куплет?

Я тебе подпою.

Под песни не скучно,

Спешить нам не нужно.

Пожалуй, сейчас я сыграю свою.

We wandelen met je door de droevige stad,

En het is gemakkelijk voor ons: we zijn jong en ontspannen.

Laten we de gitaar pakken, laten we spelen,

Laten we proberen onze gedachten te vergeten.

Admiraliteit, Chinese voorbijgangers,

En we zitten op een ongemaaid grasveld.

Jij begint, ik zal me aanpassen aan de stem.

Laat de wind echoën en ons haar door de war doen.

We spelen zo goed als we kunnen.

Ben je verdwaald?

Ik ook.

Weet je het vers niet meer?

Ik zal voor je zingen.

Liedjes zijn niet saai

We hoeven ons niet te haasten.

Misschien speel ik nu de mijne.

We spelen zo goed als we kunnen.

Ben je verdwaald?

Ik ook.

Weet je het vers niet meer?

Ik zal voor je zingen.

Liedjes zijn niet saai

We hoeven ons niet te haasten.

Misschien speel ik nu de mijne.

Laat ze zeggen: "Parasieten, loafers!",

Laten we het voor alle maandagen op de planning zetten.

We komen niet uit een samenleving van efficiënte snoeppapiertjes,

We zijn excentriekelingen en natuurlijk romantici.

Admiraliteit, Chinese voorbijgangers,

En we zitten op een ongemaaid grasveld.

Jij begint, ik zal me aanpassen aan de stem.

Laat de wind echoën en ons haar door de war doen.

We spelen zo goed als we kunnen.

Ben je verdwaald?

Ik ook.

Weet je het vers niet meer?

Ik zal voor je zingen.

Liedjes zijn niet saai

We hoeven ons niet te haasten.

Misschien speel ik nu de mijne.

We spelen zo goed als we kunnen.

Ben je verdwaald?

Ik ook.

Weet je het vers niet meer?

Ik zal voor je zingen.

Liedjes zijn niet saai

We hoeven ons niet te haasten.

Misschien speel ik nu de mijne.