Lied der Todesfee - Nenia C'Alladhan

Dunkel die Wolken und grausam der Wind

Seit so vielen Zeiten

Durchschreit' ich die Weiten

Denn ich bin der Einsamkeit Kind

Ziehen die Raben den Toten auch nach

So werd' ich doch suchen

Die Sonne verfluchen…

Mein Grab, liebe Seel', es liegt brach

Fröstelnde Hände, eiskalt und wachsbleich

Die Finger wie Krallen

Wie Zittern und Fallen…

Ein Echo ins Untotenreich

Mein Liebster, sag', wo bist Du hin?

Mein Herz, es verweigert mir Tag für Tag

Den gnädig erlösenden, letzten Schlag

Oh, Wanderer, antworte nur dieser Frag':

Sag', wo ist er hin?

Sag', wo liegt der Sinn…

In der grausamen Bürde die ich hier trag'?

Donker de wolken en wreed de wind

Al zo vaak

Ik schreden door de uitgestrektheid

Want ik ben het kind van eenzaamheid

De raven volgen ook de doden

Dus ik ga op zoek

Vervloek de zon...

Mijn graf, lieve ziel, het ligt braak

Bibberende handen, ijskoud en bleek als was

De vingers als klauwen

Zoals trillen en vallen...

Een echo naar het rijk van de ondoden

Mijn liefste, vertel me, waar ben je gebleven?

Mijn hart, het ontkent me dag na dag

De genadevol verlossende genadeslag

Oh, zwerver, beantwoord gewoon deze vraag:

Vertel me waar is hij heen gegaan?

Zeg, wat heeft het voor zin...

In de wrede last die ik hier draag?