Addicted - Neil Finn

Kevin has a caterpillar squeezed between his fingers

Hear the mailman come, see what he delivers

And you wait

And it makes you feel strange

As if you were afraid

And you lie

With a look to the side

And you say

I was addicted to the drug

But now I know when I’ve had enough

Could curl up and sleep on the floor

But I’m riding the train a hundred miles an hour

It feels like this train might never stop

Watching static on the television

When the morning comes

And you wait

And it makes you feel strange

As if you are deranged

With a look to the side

And you say

I was addicted to the drug

But now I know when I’ve had enough

So far, you’ve come so far

You’ve come so far

We’ve come so far

Kevin heeft een rups tussen zijn vingers geperst

Hoor de postbode komen, kijk wat hij bezorgt

En jij wacht

En je voelt je er vreemd door

Alsof je bang was

En jij liegt

Met een blik opzij

En je zegt

Ik was verslaafd aan de drug

Maar nu weet ik wanneer ik genoeg heb gehad

Kan opkrullen en op de grond slapen

Maar ik zit honderd mijl per uur in de trein

Het voelt alsof deze trein misschien nooit stopt

Statisch kijken op de televisie

Als de ochtend komt

En jij wacht

En je voelt je er vreemd door

Alsof je gestoord bent

Met een blik opzij

En je zegt

Ik was verslaafd aan de drug

Maar nu weet ik wanneer ik genoeg heb gehad

Tot nu toe, je bent zo ver gekomen

Je bent zo ver gekomen

We zijn zo ver gekomen