The Climber - Neil Finn

Beside me now are strangers to my eyes

They might be getting crazy, might be wise

Were stranded either way in such a lonely place

I’m looking out for you among the flies

That wait in line for days on end

And nights so cold and always so intense

I try to reach the top most every day

In hope I turn my face up to the sky

The cover hangs so low, I see no sign of life

Nothing springs to mind

Among the flies that wait in line

For days on end and nights so cold, always so intense

Here we are

There’s a smile between us and it’s going on

You and me have always gotten through

Anyone can tell you that it’s true

You feel it every time, you drive away from home

The headlights hypnotize and they take you off towards the sea

Into the night, you run away with thoughts you cannot hide

Vacant eyes can’t describe my hunger

For your billowing arms

Mother, I can’t help thinking of you

Take this dull ache away

Naast mij zijn nu vreemden voor mijn ogen

Ze worden misschien gek, misschien verstandig

Waren hoe dan ook gestrand op zo'n eenzame plek

Ik kijk naar je uit tussen de vliegen

Die dagenlang in de rij staan

En nachten zo koud en altijd zo intens

Ik probeer elke dag de top te bereiken

In de hoop dat ik mijn gezicht naar de hemel richt

De hoes hangt zo laag dat ik geen teken van leven zie

Er komt niets in je op

Tussen de vliegen die in de rij wachten

Dagenlang en nachten zo koud, altijd zo intens

Hier zijn we

Er is een glimlach tussen ons en het gaat door

Jij en ik zijn er altijd doorheen gekomen

Iedereen kan je vertellen dat het waar is

Je voelt het elke keer als je wegrijdt van huis

De koplampen hypnotiseren en ze nemen je mee naar de zee

In de nacht loop je weg met gedachten die je niet kunt verbergen

Lege ogen kunnen mijn honger niet beschrijven

Voor je golvende armen

Moeder, ik moet aan je denken

Neem deze doffe pijn weg