Between the Dying and the Dead - Near Death Condition

Zombified workaholics labouring

Turning this malediction into voluptuousness

Satisfied with worthless achievements

Soul-destroying and trivialising

Making us impersonal

Adopting life styles that we do not like

Soldiers, slaves to consumer society

Transformed into objects without a spirit

In pursuit of temporal goods

Moving away from the inaccessible eternity

We are but frantic zombies

Consumers of flesh in all its forms

Satiating day after day our vile needs

Repeating the same empty gestures

In an unconscious funeral march

I’m searching in vain for a metaphysical link

Between our most repetitive acts

Those marking the rhythm of our day

And that certainty of nothingness

Breaking through my insomnia

We live in the shadow of death

We’re worshiping it behind derived imagery

From crucifix to images of God

From labour to our foolish amusements

Without knowing that death is guiding us

We’re continuously running away from it

Giving meaning to our lowest acts

But suffering from all sorts of sickness

There is a time at which one must die to remain worthy

The fear of void in our hearts

Afflicted souls refusing the inescapable nature of death

We are aimlessly wandering

With the sour taste of a meaningless life

Into the anteroom of Nothingness

Between the dying and the dead

Zombified workaholics aan het werk

Deze verwensing in wellust veranderen

Tevreden met waardeloze prestaties

Zielvernietigend en bagatelliserend

Ons onpersoonlijk maken

Een levensstijl aannemen die we niet leuk vinden

Soldaten, slaven van de consumptiemaatschappij

Getransformeerd in objecten zonder geest

Bij het nastreven van tijdelijke goederen

Weg van de ontoegankelijke eeuwigheid

We zijn maar uitzinnige zombies

Consumenten van vlees in al zijn vormen

Dag in dag uit onze verachtelijke behoeften verzadigen

Dezelfde lege gebaren herhalen

In een onbewuste rouwmars

Ik zoek tevergeefs naar een metafysische link

Tussen onze meest repetitieve acts

Die het ritme van onze dag markeren

En die zekerheid van het niets

Mijn slapeloosheid doorbreken

We leven in de schaduw van de dood

We aanbidden het achter afgeleide beelden

Van kruisbeeld tot afbeeldingen van God

Van arbeid tot ons dwaze amusement

Zonder te weten dat de dood ons leidt

We rennen er continu voor weg

Betekenis geven aan onze laagste daden

Maar last van allerlei soorten ziektes

Er is een tijd waarop men moet sterven om waardig te blijven

De angst voor leegte in ons hart

Getroffen zielen die de onontkoombare aard van de dood weigeren

We dwalen doelloos rond

Met de zure smaak van een zinloos leven

In de voorkamer van het Niets

Tussen de stervenden en de doden