Pyrrhic - Ne Obliviscaris

Of blood and time within these veins

Pulsing the dim, thundering

Upon the pale horses crying, surreal

Beksinski’s hooves cascading heaven

O blind fortune

Darkness favours the brave, the fallen (Carrion)

Bring forth the stars and tear down the sky

Blackest sister of Evenfall

From evening gown to armour

Your skin is so cold

Onwards, bright eyes and gilded hearts

We rise and we fall

From fire to ice, blind in defiance

We race the sun

O fortune, how long must we dirge to breathe life?

How long?

How long?

Blackest sister of Evenfall

From evening gown to armour

Your touch is so cold

Glorious tidings through sacrifice

The long hard road through hell at what cost?

Pilgrims to kings, of nothing but pain

Our hands are full yet our hearts are empty

To the moths we pray, the crippled chorus, we despair

The rise, the rust of icons, o gods of dust within us

Blackest sister of Evenfall

From evening gown to armour

Forever ours

O fortune, how long must we dirge to breathe life?

How long?

How long?

How long?

Cold, colder

Ghost light lips trace my scars

Serpents of the earth, feast, my heart

I decay

Colder, cold, decay

Van bloed en tijd in deze aderen

Pulserend de schemering, donderend

Op de bleke paarden huilen, surrealistisch

Beksinski's hoeven vallen naar de hemel

O blind fortuin

Duisternis is gunstig voor de dapperen, de gevallenen (Carrion)

Breng de sterren voort en breek de lucht af

Zwartste zus van Evenfall

Van avondjurk tot harnas

Je huid is zo koud

Verder, heldere ogen en vergulde harten

We stijgen en we vallen

Van vuur tot ijs, blind in verzet

We racen tegen de zon

O fortuin, hoe lang moeten we treuren om leven te ademen?

Hoe lang?

Hoe lang?

Zwartste zus van Evenfall

Van avondjurk tot harnas

Je aanraking is zo koud

Glorierijke tijding door opoffering

De lange moeilijke weg door de hel tegen welke prijs?

Pelgrims tot koningen, van niets dan pijn

Onze handen zijn vol maar onze harten zijn leeg

Tot de motten die we bidden, het kreupele refrein, we wanhopen

De opkomst, de roest van iconen, o goden van stof in ons

Zwartste zus van Evenfall

Van avondjurk tot harnas

Voor altijd van ons

O fortuin, hoe lang moeten we treuren om leven te ademen?

Hoe lang?

Hoe lang?

Hoe lang?

Koud kouder

Ghost light lippen traceren mijn littekens

Slangen van de aarde, feest, mijn hart

ik verval

Kouder, kouder, verval