Intra Venus - Ne Obliviscaris

Ghosts of porcelain waste

The innocence in faith

Through translucent eyes

In shifting shades of pale upon pale

Writhing across the neverwhere

Haunting reflections of the mirrored void

Is this the end of everything we love?

The wounds of life weaving the loom

Dwellers in the deep… worlds entombed

Of all the fragile, their desolate veins

Ravenous hearts, euphoric suffering

Poison of the well, where the black tongues sing

Intra Venus quickens

A curse of life

Bequeathed, gorging sanguine like cancer

They prey for blood, wretched are the gods

For the stillborn suns of never

They are the severed

The lifeline to end forever

Lanced, earthen flesh of enslavement… intravenous

Descending liquid shadows, all entwining

Their distant sights weaving the loom

Dwellers in the deep… drift below

Spoken van porseleinafval

De onschuld in het geloof

Door doorschijnende ogen

In verschuivende tinten van bleek op bleek

Kronkelend over het nooit ergens

Angstaanjagende reflecties van de gespiegelde leegte

Is dit het einde van alles waar we van houden?

De wonden van het leven weven het weefgetouw

Bewoners in de diepe… begraven werelden

Van alle fragiele, hun verlaten aderen

Verhongerde harten, euforisch lijden

Poison of the well, waar de zwarte tongen zingen

Intra Venus versnelt

Een vloek van het leven

Nagelaten, bloedend sanguinisch als kanker

Ze jagen op bloed, ellendig zijn de goden

Voor de doodgeboren zonnen van nooit

Zij zijn de afgehakte

De reddingslijn die voor altijd eindigt

Gelanceerd, aarden vlees van slavernij ... intraveneus

Aflopende vloeibare schaduwen, allemaal verstrengeld

Hun verre gezichten die het weefgetouw weven

Bewoners in de diepte... drijven naar beneden