Amt2 - Nazar

An manchen Tagen sagst du mir: «Verdammt, ich hasse dich!»

Hättest mich seit Jahren schon verlassen, doch du schaffst es nicht

Hast mir so oft gedroht, für immer zu gehen

Doch anscheinend ist es schlimmer, mich nie wieder zu sehen, ey

An manchen Tagen sagst du mir wieder, wie krank ich sei

Dann hast du Angst vor mir, doch du hast auch Angst allein

Manchmal wünschst du dir, ich würde jemand anders sein

Doch deine Sorgen würdest du mit niemand andern teilen

An manchen Tagen fühlst du dich von mir erdrückt

Doch an anderen entfernst du dich ein Stück

Du willst die Freiheit, die du aufgegeben hast

Doch du entscheidest selber, was du aus der Ehe machst

An manchen Tagen willst du streiten ohne Sinn

Denn du suchst nach einem Grund doch die Verzweiflung macht dich blind

Du denkst, dass deine Reise erst beginnt

Und beweist dir damit selber, was wir beide nicht mehr sind

An manchen Tagen will ich aufhören, aufgeben, rausgehen, die Stille bringt mich

um

Ich brauche meine Freiheit, meine Stimme ist verstummt

Bleib ich länger noch bei dir, raubt es mir meine Vernunft

An manchen Tagen willst du aufhören, aufgeben, rausgehen, die Stille macht dich

krank

Hörst du meine Stimme?

Ihr Klänge sind verbrannt

Bleibst du länger noch bei mir, bringt es dich um den Verstand

An so vielen Tagen denke ich, die Ehe muss wie ein Gefängnis sein

Denn auch die 200 Quadratmeter engen mich ein

Haben am Anfang unsere Freiheit respektiert

Doch nach all den Jahren sind wir beide leider nicht mehr wir

An manchen Tagen liegt es nicht in meiner Hand

An anderen drückt dich dann genau diese an die Wand

Es ist paradox, denn jeder deiner Blicke macht mich krank

Aber schaust du mich nicht an, bringt es mich um den Verstand

An manchen Tagen sag ich dir, ich möchte Kinder haben

Doch die Probleme, die wir haben, will ich ihn' ersparen

Träume und Wünsche verblassten mit den Jahren

Wir reden zwar, doch haben uns mittlerweile nichts zu sagen

An manchen Tagen will ich streiten ohne Sinn

Ja, ich such nach einem Grund, denn die Verzweiflung macht mich blind

Ich denk, dass meine Reise erst beginnt

Und beweis mir damit selber, was wir beide nicht mehr sind

An manchen Tagen will ich aufhören, aufgeben, rausgehen, die Stille bringt mich

um

Ich brauche meine Freiheit, meine Stimme ist verstummt

Bleib ich länger noch bei dir, raubt es mir meine Vernunft

An manchen Tagen willst du aufhören, aufgeben, rausgehen, die Stille macht dich

krank

Hörst du meine Stimme?

Ihr Klänge sind verbrannt

Bleibst du länger noch bei mir, bringt es dich um den Verstand

Sommige dagen zeg je tegen me: "Verdomme, ik haat je!"

Zou me jaren geleden hebben verlaten, maar dat kan niet

Heeft me zo vaak gedreigd om voor altijd te vertrekken

Maar blijkbaar is het erger om me nooit meer te zien, ey

Sommige dagen vertel je me nog eens hoe ziek ik ben

Dan ben je bang voor mij, maar je bent ook bang alleen

Soms zou je willen dat ik iemand anders was

Maar je zou je zorgen met niemand anders delen

Sommige dagen voel je je verpletterd door mij

Maar bij anderen neem je een beetje afstand

Je wilt de vrijheid die je opgaf

Maar je bepaalt zelf wat je van het huwelijk maakt

Sommige dagen wil je ruzie maken zonder reden

Omdat je op zoek bent naar een reden, maar wanhoop verblindt je

Je denkt dat je reis nog maar net begint

En bewijst voor jezelf wat we allebei niet meer zijn

Sommige dagen wil ik stoppen, opgeven, uitgaan, de stilte neemt me mee

rondom

Ik heb mijn vrijheid nodig, mijn stem is stil

Als ik nog langer bij je blijf, berooft het me van mijn gezond verstand

Sommige dagen wil je stoppen, opgeven, uitgaan, de stilte maakt je

Ziek

hoor je mijn stem?

Je geluiden zijn verbrand

Als je nog langer bij me blijft, word je gek

Zoveel dagen dat ik denk dat het huwelijk als een gevangenis moet zijn

Omdat zelfs de 200 vierkante meter mij beperkt

In het begin respecteerden we onze vrijheid

Maar na al die jaren zijn we helaas niet meer wij

Sommige dagen is het uit mijn handen

Bij anderen is dit precies wat je tegen de muur duwt

Het is paradoxaal, want elke blik die je maakt maakt me misselijk

Maar als je niet naar me kijkt, word ik gek

Sommige dagen zal ik je vertellen dat ik kinderen wil

Maar ik wil hem de problemen besparen die we hebben

Dromen en verlangens vervaagden door de jaren heen

We zijn aan het praten, maar ondertussen hebben we elkaar niets te zeggen

Sommige dagen wil ik ruzie maken zonder reden

Ja, ik ben op zoek naar een reden, want wanhoop verblindt me

Ik denk dat mijn reis nog maar net begint

En bewijs me wat we allebei niet meer zijn

Sommige dagen wil ik stoppen, opgeven, uitgaan, de stilte neemt me mee

rondom

Ik heb mijn vrijheid nodig, mijn stem is stil

Als ik nog langer bij je blijf, berooft het me van mijn gezond verstand

Sommige dagen wil je stoppen, opgeven, uitgaan, de stilte maakt je

Ziek

hoor je mijn stem?

Je geluiden zijn verbrand

Als je nog langer bij me blijft, word je gek