Волошин - Наум Блик

Как некий юноша, в скитаньях без возврата

Иду из края в край и от костра к костру…

Я в каждой девушке предчувствую сестру

И между юношей ищу напрасно брата.

Щемящей радостью душа моя объята;

Я верю в жизнь, и в сон, и в правду, и в игру,

И знаю, что приду к отцовскому шатру,

Где ждут меня мои и где я жил когда-то.

Бездомный долгий путь назначен мне судьбой…

Пускай другим он чужд… я не зову с собой —

Я странник и поэт, мечтатель и прохожий.

Любимое со мной.

Минувшего не жаль.

А ты, что за плечом, — со мною тайно схожий, —

Несбыточной мечтой сильнее жги и жаль!

Als een jonge man, zwervend zonder terugkeer

Ik ga van begin tot eind en van vuur tot vuur...

Ik voorzie een zus in elk meisje

En onder de jonge mannen zoek ik tevergeefs een broer.

Mijn ziel wordt omarmd met pijnlijke vreugde;

Ik geloof in het leven, en in een droom, en in waarheid, en in een spel,

En ik weet dat ik naar de tent van mijn vader zal komen,

Waar de mijne op me wachten en waar ik ooit heb gewoond.

Een dakloze lange reis is mij toegewezen door het lot ...

Laat het vreemd zijn voor anderen ... ik bel niet met mij -

Ik ben een zwerver en een dichter, een dromer en een voorbijganger.

Favoriet bij mij.

Het verleden is niet jammer.

En jij, achter je schouder, lijkt stiekem op mij, -

Met een onrealistische droom, harder branden en spijt hebben!