The Ash Grove - Nana Mouskouri

Yn Nyffryn Llwyn Onn draw mi welais hardd feinwen

A minnau’n hamddena 'rol byw ar y don;

Gwyn ewyn y lli oedd ei gwisg, a disgleirwen

A’r glasfor oedd llygaid Gwen harddaf Llwyn Onn.

A ninnau’n rhodiana drwy’r lonydd i’r banna,

Sibrydem i’n gilydd gyfrinach byd serch;

A phan ddaeth hi’n adeg ffarwelio a’r wiwdeg,

Roedd tannau fy nghalon yng ngofal y ferch.

[Down yonder green valley where streamlets meander

When twighlight is fading I pensively rove;

Or at the bright moontide in solitude wander,

Amid the dark shades of the lonely Ash Grove;

'Twas there, while the blackbird was cheerfully singing,

I first met that dear one the joy of my heart!

Around us for gladness the bluebells were ringing,

Ah!

then little thought I how soon we should part.]

Cyn dychwel i borthladd wynebwn y tonnau,

Ond hyfryd yw’r hafan 'rol dicter y don;

Bydd melys anghofio her greulon y creigiau--

Un felly o’wn innau 'rol cyrraedd Llwyn Onn.

A thawel mordwyo wnaf mwyach a Gwenno

Yn llong fach ein bwthyn a hi wrth y llyw;

A hon fydd yr hafan ddiogel a chryno

I’r morwr a’i Wenno tra byddwn ni byw.

[Still glows the bright sunshine o’er valley and mountain,

Still warbles the blackbird its note from the tree;

Still trembles the moonbeam on streamlet and fountain,

But what are the beauties of Nature to me?

With sorrow, deep sorrow, my bosom is laden,

All day I go mourning in search of my love!

Ye echoes!

oh tell me, where is the sweet maiden?

«She sleeps 'neath the green turf down by the Ash Grove."]

In de Llwyn Onn Valley daar zag ik een prachtige honingbij

Terwijl ik mijn rol op de golf ontspan;

Haar jurk was wit schuimwit en glinsterde

En het blauw waren de ogen van Llwyn Onns mooiste Gwen.

Terwijl we door de steegjes naar de band lopen,

Ze fluisteren allemaal het geheim van de liefdeswereld;

En toen het tijd was om afscheid te nemen,

De snaren van mijn hart waren in de zorg van het meisje.

[Daags ginds groene vallei waar beekjes kronkelen

Als het schemerlicht vervaagt, dwaal ik peinzend rond;

Of bij het heldere maantij in eenzaamheid dwalen,

Te midden van de donkere tinten van het eenzame Ash Grove;

't Was daar, terwijl de merel vrolijk zong,

Ik ontmoette die voor het eerst de vreugde van mijn hart!

Om ons heen van blijdschap rinkelden de hyacinten,

Ah!

toen dacht ik er niet aan hoe snel we zouden scheiden.]

Voordat we terugkeren naar de haven, kijken we naar de golven,

Maar lieflijk is de haven van de golf van woede;

Sweet zal de wrede uitdaging van de rotsen vergeten...

Een daarvan is mijn rol bij het bereiken van Llwyn Onn.

En ik zal niet langer rustig navigeren en Gwenno

In het kleine schip van ons huisje met haar aan het roer;

En dit zal de veilige en beknopte haven zijn

De matroos en zijn Wenno zolang wij leven.

[Glimt nog steeds de felle zonneschijn van de vallei en de bergen,

Knort nog steeds de merel zijn noot uit de boom;

Nog trilt de manestraal op beekje en fontein,

Maar wat zijn de schoonheden van de natuur voor mij?

Met droefheid, diepe droefheid, is mijn boezem beladen,

De hele dag ga ik rouwend op zoek naar mijn liefde!

Je echo!

oh vertel me, waar is het lieve meisje?

"Ze slaapt onder de groene grasmat bij de Ash Grove."]